Γιώργος Σεφέρης

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών

στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε

χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν ούτε με τα χελιδονόψαρα

ούτε με τ΄άστρα που δηλώνουν στην άκρη τα κατάρτια.

Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων

δεμένες άθελα μ' ανύπαρχτα προσκυνήματα

μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες.

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια ξύλα

από λιμάνι σε λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας

τη δροσιά του πεύκου πιό δύσκολα κάθε μέρα,

κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας

εκείνης της θάλασσας,

χωρίς αφή

χωρίς ανθρώπους

μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας

ούτε δική σας.

Θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τούτο το κείμενο που ήρθε σήμερα στο σχολείο μας. Διαβάζουμε σ΄ αυτό για τα χαμένα όνειρα που διαλύονται και την οδύνη των συναισθημάτων που εκφράζει ο ποιητής της τότε μα και της τωρινής επικαιρότητας...Κι ο ποιητής αυτός είναι πραγματικά μεγάλος!!!