Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα...Ηταν τότε...
Η αρχή μιας πορείας ανάποδα στο όνειρο.
Ενας δρόμος που δεν ισιώθηκε ποτέ.
Λες και οι βροχές έπεφταν μόνο σ΄αυτό.
Παρέσερναν χώμα, πέτρες, σκέψεις, ανθρώπους.
Καταιγίδα γκρίζα.
Και σε τούτο το πέρασμα η καρδιά άντεξε.
Βρήκε στήριγμα.
Ξαφνικά, ανέλπιστα, απροσδιόριστα.
Μετρώ τις ανεξήγητες διαστάσεις.
Προσδιορίζω τις δυνάμεις της ψυχής μου.
Σημειώνω ό,τι πρέπει και διαγράφω γνώσεις που με γέμισαν με τίποτα...
Καθορίζω νέα ρότα.
Η θάλασσα γαλήνεψε.
Βλέπω τη πορεία των γλάρων.
Βαδίζουμε... παράλληλα.
Μιλούν, Κράζουν, Καλούν...
Ναι, τους ακούω