Τ΄ ακροκέραμα

Όταν μάζευα τις σπασμένες διαστάσεις της ψυχής μου,

όταν έψαχνα τα ακέραια μέρη

μέσα στα διαιρεμένα τμήματα της υπαρξής μου

όταν το χαμόγελο φάνταζε χίμαιρα

τότε, ναι,

τα ακροκέραμα της σκέψης μου ήταν άθικτα.

Μεγαλόπρεπα καθώς ήταν

έδειχναν τη σπίθα που έγινε ήλιος.

Τα ακροκέραμα αυτά επετέλεσαν το ρόλο τους.

Με νομοτέλεια το έπραξαν.