Σαν βρέθηκα χτες το πρωί εκεί, στο μεγάλο γκαράζ, κι άκουσα τους ανθρώπους με τη χαρακτηριστική προφορά, ο νους πήγε μερικά χρόνια πίσω...΄Οταν εκείνο το βράδυ με το απαγορευτικό, λίγοι θαρραλέοι αποφασίζαμε να ταξιδέψουμε επειδή τη Δυετέρα έπρεπε να βρεθούμε στο καθήκον...Θυμήθηκα το πόσο ανίσχυρος είχα νιώσει μπροστά στην μανία των στοιχείων της φύσης και πόσες προσευχές είχα πει για επιστρέψω σώος. Όλα αυτά μα και αυτά που προηγήθηκαν εκείνου του ταξιδιού ανήκουν οριστικά στο παρελθόν... μα χτες οι μνήμες επανήλθαν χωρίς φυσικά διάθεση επανάληψης των πράξεων. Το αντίθετο μάλιστα... Κι όταν έφευγα από το μεγάλο λιμάνι έκανα ένα τηλεφώνημα, αντίδοτο σκέψης και διάθεσης στο παρελθόν της ταλαιπωρίας... Και ανηφόρισα στη μεγάλη λεωφόρο με διάθεση και ελπίδα για το αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου