Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Λόγια ενός αναβλέμματος...

«Τούτος ο τόπος είναι μύθος από χρώμα και φως,

ένας μύθος κρυφός, με τον κόσμο του ήλιου δεμένος,

Κάθε αυγή ξεκινά ν’ ανταμώσει ξανά το δικό του αθάνατο γένος.

Τούτος ο τόπος είναι ένας κήπος με κλαμένα παιδιά,

στη γαλάζια ποδιά κάποιας μάνας για πάντα χαμένης...»


Νίκος Γκάτσος


Φίλε για σένα, σαν απάντηση στην ανάρτησή σου.
Και σαν βρεθείς εκεί στη μικρή παραλία του νησιού σου,
εκεί έξω από το γαλακτισμένο ξωκκλήσι, κάνε μια μικρή
αλλά ταπεινή προσευχή με τη καρδιά σου.
Για όλους μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου