Χτες βράδυ εκεί.

Ευεργετικός ο περίπατος εκεί.

Η γέφυρα των συνειρμών.

Ηταν μια όμορφη βραδιά με ένα αεράκι που σε δρόσιζε δίχως να σε κάνει να αισθάνεσαι πως κρυώνεις. Τα φώτα της πόλης αντικατοπτρίζοταν στα νερά του Ευρίπου σε μια ανεπανάληπτη συμμετρία χρωμάτων. Η συζήτηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έκανε τους ψυχικούς κόσμους να πλησιάζουν περισσότερο. Εβλεπα τα νερά να ορμούν με μεγάλη ταχύτητα στη δική τους ανεξερεύνητη για πολλούς διαδρομή. Με προβλημάτισαν πάλι τα γιατί της επιστήμης. Άκουγα με προσοχή έναν καθάριο λόγο που με χαλάρωνε. Αντικρίζοντας την φωταγωγημένη εκκλησιά που ήταν στην απέναντι ακτή, μια σκέψη γινόταν κυρίαρχη στο νου. Μια σκέψη-ευχή ήταν. Μια σκέψη-επίκληση ήταν. Ναι στάθηκα τυχερός. Φωτογράφιζα το παρελθόν μου σε μια διαδικασία συγκρίσεων. Με βοηθούσε η ροή του νερού που έπαιρνε τη σκέψη μου και τη στροβίλιζε. Θα ξαναπάμε γρήγορα εκεί. Και τη φορά αυτή θα ανέβουμε εκεί ψηλά. Στις φωταγωγημένες αρχαιότητες της πόλης. Θα είμαστε σε θέση ισχύος πιά. Θα πάμε να δούμε τις πολεμίστρες. Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί θα πάμε εκεί. Μέχρι τώρα στις πολεμίστρες δεν είμαστε; Αλλά νικήσαμε. Καιρός ήταν. Κι αργήσαμε...