Στην ιερή μνήμη της μάνας....

Σαν σήμερα πριν 6 ακριβώς χρόνια την συνοδεύαμε στο έσχατο ταξίδι της για τις γειτονιές των αγγέλων. Κι εκεί που αναπαύονται πλέον και οι τρεις τους, μάνα, πατέρας και αδελφή της είπα τούτα τα λόγια στο τελευταίο διάβα της. Ας είναι αιώνια η μνήμη της για όλους όσους την αγαπήσαμε!!!

Μάνα

Σήμερα που η ψυχή σου ξεκουράζεται στα ανθοστόλιστα μονοπάτια , εκεί στις μακρινές γειτονιές των αγγέλων, είμαι σίγουρος πως μας θωρείς από ΄κει πάνω καθώς ήρθαμε εδώ να σου ευχηθούμε καλό σου ταξίδι. Ξέρεις χτες πρωί-πρωί πήρα ένα μήνυμα….Είδα ένα λαμπερό πεφτάστερο ενώ είχε ξημερώσει για τα καλά. Ηταν ο άγγελος που ήρθε να σε συνοδέψει……

Είμαι σίγουρος και είναι σίγουροι όλοι όσοι σε γνώρισαν ότι ένας άνθρωπος σαν κι εσένα, μια σύζυγος και μια μάνα σαν κι εσένα θα έχει ένα ταξίδι με σύμμαχο τη γαλήνη ψυχής και μια θέση εκεί δίπλα στο δημιουργό του σύμπαντος. Μια θέση εκεί δίπλα από το παιδί σου όπου πιστεύω ύστερα από χρόνια ήρθε και πάλι η ώρα να τα λέτε , μάνα και κόρη, όπως και πρώτα. Όπως τα λέγατε πριν 16 χρόνια, πριν από εκείνο το Σάββατο της ανείπωτης οδύνης. Βιάστηκες καρδιά μου, βιάστηκες να φύγεις για να την συναντήσεις. Αλλά δεν ξεχνώ τις σκέψεις σου, όπως μου τις έλεγες δακρύζοντας, πολλές φορές….Ηθελες να πας να βρεις το αδικοχαμένο παιδί σου!!!

Μάνα

Σήμερα καθώς κωπηλατείς με τη σχεδία σου για την αχερουσία , ήθελα να σου φέρω λίγα αγριολούλουδα από το νησί σου, την Άνδρο μας, εκεί όπου στα χρόνια της νιότης σου έδινες ελπίδα και βοήθεια στο κάθε φτωχό στο κάθε ανήμπορο και κατατρεγμένο μετά από εκείνο το ρημαδιό του πολέμου, μέσα από την ΕΟΧΑ. Και πιστεύω ότι σήμερα η ανδριώτικη φύση που λάτρεψες, που της μίλαγες και σου μίλαγε, θα ανθίσει μέσα στο καταχείμωνο.

Και οι γεωπόνοι θα μιλούν και θα λένε ότι η φύση τρελάθηκε. Μα η Ανδριώτικη φύση ξέρει τι πρέπει να κάνει τη μέρα που η γη σε υποδέχεται. Κι οι καμπάνες του Ταξιάρχη στα Ψηλού και στον Αγ. Νικόλα στο Γαύριο δεν θα ηχήσουν πένθιμα αλλά χαρμόσυνα. Κι η Παναγιά από το καστρομονάστηρο του Αγ. Παντελεήμονα, εκεί που πήγαινες να ζητήσεις τη χάρη της για εμάς, θα χαμογελά καθώς επιστρέφεις κοντά της.

Σήμερα η γη σε παίρνει κοντά της, μέσα της, για πάντα. Σήμερα η φύση παίρνει μαζί της την ομορφιά της ψυχής σου και τον πλούτο των συναισθημάτων σου. Σήμερα μαραίνονται οι κρίνοι που μοσχοβολούσαν στη καρδιά σου.

Μάνα

Θέλω να σου μιλήσω για τελευταία φορά. Να σου πω ότι θυμάμαι όλα όσα μου έμαθες, να σου πω ότι θυμάμαι τις αρχές και τις αξίες που μου δίδαξες , να σου πω ότι θυμάμαι την ανθρωπιά σου, την ανιδιοτέλεια των πράξεών σου.

Θέλω να σου πω ότι δεν ξεχνώ τις θυσίες σου για μένα μα και για το χαμένο παιδί σου. Να σου πω ότι θυμάμαι την καλοσύνη σου και το άνοιγμα της καρδιάς σου ακόμη και σε εκείνους που θέλησαν να σου πουν ένα πικρό λόγο, ένα λόγο ανθρώπινης μικρότητας . Σε όλους αυτούς αντιφωνούσες με τη μεγαλοσύνη της ψυχής σου και τη δύναμη της αγάπης σου. Θέλω να σου πω ότι για μένα πέρα από μάνα ήσουν δασκάλα. Δασκάλα ζωής. Να θυμάσαι εκεί ψηλά που πήγες, ότι δεν θα ξεχνώ τις προτροπές σου, τις συμβουλές σου, το ζεστό λόγο της μάνας. Της δικής μου μάνας.

Μάνα θα σε θυμάμαι, θα σε θυμόμαστε πάντα. Καλό ταξίδι καρδιά μου!!!