Mια πίστα φώσφορο...

Αφού κλείστε την μουσική του blog ( επάνω δεξιά ) μυηθείτε στη μυσταγωγία τούτης της μουσικής...

Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους, δώδεκα τρόμους
με βίσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές...

Αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
κι απάνω της ζωής ο αετός....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου

Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ' τ'άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί....

Όνειρα, όνειρα
φλόγες μακρινές μου
του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου..


Στους δικούς μου διαδρόμους της κρύας νύχτας εκείνου του απόμακρου Δεκέμβρη. Οταν εκείνες οι σκέψεις σου παιδί μου, με απογείωσαν απότομα από τις πίστες του δικού μου φώσφορου... Και το ταξίδι προς τη Γη του πυρός ήταν ανέλπιστα ήρεμο για μένα. Είχε προηγηθεί η δική σου προσευχή βλέπεις!!!