Kαθώς...

Kαθώς περπατάμε στο μονοπάτι της ύστερης επανάστασής μας,

καθώς πορευόμαστε για να ξαναρχίσουμε τους εαυτούς μας,

καθώς νιώθουμε πως τα λόγια μας δυναμώνουν το βήμα μας,

τότε...

μεσ΄ στην ατέρμονη αναζήτηση κάποιων πρώτων αριθμών

θαρρώ πως ζεσταίνεται η μοναξιά μας

και ατενίζοντας ψηλά, στο δικό μας ουρανό,

υπερκόσμια μας αποκαλύπτεται η ομορφιά της ζωής.

Δεν είν΄ εύκολο να κλείνουμε τις χαραμάδες της βιωτής...

Διαφωνείς μήπως;