Σήμερα το μεσημέρι έλαβα τούτη τη φωτό από το παλιό μου μαθητή και φίλο Ηρακλή Χαραμή, από τη Φούστανη, το μικρό χωριό στις εσχατιές της πατρίδας, στου οποίου χωριού το Γυμνάσιο πρωτοδιορίστηκα. Η φωτό τραβήχτηκε σήμερα το πρωί μετά από έντονη χιονόπτωση σε όλη την επαρχία Αλμωπίας. Έτσι διάβασα σε ειδησεογραφικό ιστολόγιο της περιοχής, που πάντα παρακολουθώ. Τι μου θύμισες καλέ μου φίλε;;; Πόσες και πόσες στιγμές ήρθαν μπροστά μου όταν είδα τούτη τη φωτό. Δεξιά κι αριστερά, τα μαγαζιά, τα σπίτια, φίλων και γνωστών...Θυμήθηκα εκείνο το χειμώνα που υπηρετούσα στο Γυμνάσιο εκεί...10 μέρες κλειστά, 10 μέρες παγωνιά... αλλά με τη καρδιά μου ζεστή, από τη θαλπωρή και τη φιλοξενία σας... Ηρακλή, βλέποντας το μαγαζί του κυρ-Παναγή θυμήθηκα τον άτυχο γιατρό μας.... αλλά βλέποντας και το παλιό αγροτικό ιατρείο θυμήθηκα και τον άλλο γιατρό...εκείνον που έφυγε με την αδελφή μου για τις γειτονιές των Αγγέλων.... Ευχαριστώ για την αποστολή της φωτό και το εκ νέου κέντημα της μνήμης μου...Δε σας ξεχνώ και το ξέρεις. Να δώσεις χαιρετισμούς σε όλα τα παιδιά εκεί!!!
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου