Σήμερα, πριν 58 χρόνια, ΕΚΕΙΝΗ, εκείνος ο πραγματικός άνθρωπος... με έφερνε στη ζωή. Η σκέψη μου στρέφεται σήμερα στους γονείς μου μα πιό πολύ σ΄ εκείνη που μου έδινε ζωή της μέσα στα σπλάγχνα της για 9 μήνες. Υποκλίνομαι και με τούτο τον απλό λόγο στον αδιατίμητο ρόλο της γυναίκας ως μάνας και φυσικά στο πρόσωπο της δικής μου μάνας... Κι από εκεί και πέρα μια συνεχής φροντίδα υπήρχε για το παιδί της, για το πλάσμα και τα πλασματα που έφερε στο κόσμο...
Αφήνω τη σκέψη μου να πετάξει στα όσα μου πρόσφερε, όσο ήταν στη ζωή, μαζί με τον πατέρα μου. Κι επειδή είμαι βέβαιος πως με βλέπει και εύχεται για μένα από τις γειτονιές του παραδείσου, θέλω στη ζωή μου να με συνοδεύουν οι ευχές της...
Μάνα, εκεί που είσαι φτάνει η σκέψη μου κι είμαι σίγουρος γι αυτό, θυμάμαι τις προτροπές σου και σ΄ ευχαριστώ που μου έδωσες αυτό το θείο δώρο της ζωής.
Δημητρη μου , σου ευχομαι να τα διπλασιασεις !! Ο Θεος να αναπαυσει τους γονεις σου,τους οποιους ειχα γνωρισει. Θανος
ΑπάντησηΔιαγραφή