Σήμερα το πρωί τυχαία...

 Απ΄το περσινό μου προσκύνημα στα υψώματα Της Κυρίας Γωνιάς.

 Και η Κρητική μαντινάδα που εξυμνεί τον αγώνα σας για τη λευτεριά, εντός του χώρου του ηρώου.

Πατέρα γράφω για σένα τούτες τις λίγες αράδες, επειδή ξέρω, είμαι βέβαιος,  πως η ψυχή σου με παρακολουθεί άγρυπνα. Κι από εκεί ψηλά που είσαι απλά δε μπορείς να φωνάξεις , να μιλήσεις δυνατά, όπως έκανες, να πεις..."μη μιλάς για αυτά, αυτά πέρασαν, αυτά έγιναν, ανήκουν στην ιστορία"...

Ναι πατέρα ανήκουν  στην ιστορία...Μα η ιστορία, η πραγματική ιστορία, γράφεται αφού έχει περάσει   μεγάλο διάστημα από όσα διαδραματίστηκαν και για τα οποία καταθέτει τα δικά της πορίσματα, τη δική της αντικειμενική φωνή...

Ξέρεις, είχα ακούσει για την πρόταση που είχες διατυπώσει, καθώς οι Γερμανοί κατακτητές σκλάβωναν την Ελλάδα. Μα το άκουσμα ήταν ισχνό, δε μου το είχαν πει με σιγουριά, κι όλα τούτα τα χρόνια που έχω γίνει εραστής της ιστορίας, έψαχνα να διαβάσω για τη πρότασή σου, μα τίποτα. 

Εχω προγραμματίσει βέβαια μια επίσκεψη στη Διεύθυνση στρατιωτικών αρχείων, στο Γουδί, μα σήμερα το πρωί, ψάχνοντας στην αποθήκη μας, εκεί που, με συγκίνηση,  βρίσκω ακόμη πράγματα δικά σου, της μάνας και της μεγάλης μας Χριστίνας, εκεί λοιπόν, μια μικρή δεσμίδα κιτρινισμένων πολυγραφημένων σελίδων μου κίνησε το ενδιαφέρον να τα διαβάσω...

Ε! τότε, τη στιγμή εκείνη,   είχα ένα  δικό μου απρόσμενο ραντεβού με τη δική σου διαδρομή, που είχε κανονιστεί από σένα στα χρόνια τα παλιά. Επίτρεψέ μου να σε μέμφομαι επειδή ποτέ δε μου ανέφερες για την τότε πρότασή σου. Έπρεπε να την ξέρω. Κι όταν σήμερα την έμαθα , ένιωσα ακόμα πιό περήφανος για σένα. Εσύ, ένα 19-χρονο επαρχιωτόπουλο να προτείνεις να πολεμήστε τη σιδηρόφρακτη Γερμανική στρατιά στις Θερμοπύλες, σαν οι σύγχρονοι 300 στην ιστορία της πατρίδας μας!!! Υποθέτω πως ήξερες και ξέρατε όλοι εκεί  την απέλπιδα πρόταση...μα και ληφθείσα απόφαση.Θα πέφτατε όλοι εκεί, μέχρις ενός...

Βλέπεις η Κυρία Γωνιά καρτερούσε τον ερχομό σας στην αγκάλη του μοναστηριού της. Θέλησε να προφυλάξει τα νιάτα σας και ήταν άλλα τα θέλω της για εσάς... Και δώσατε εκεί, δίπλα από το Κρητικό πέλαγος,  το δικό σας αγώνα για την αξιοπρέπεια, τη διατήρηση της ακεραιότητας της πατρίδας και τα πιστεύω σας....

Μα από εκεί  ψηλά που είσαι και με ακούς, θέλω να μου στείλεις την ευχή σου, για να με αξιώσει ο Θεός να γράψω όσα έχω σχεδιάσει για σας...Το οφείλω στη μνήμη σου, στη μνήμη των συμπολεμιστών σου μα και στην ύπαρξη των λίγων από εσάς που υπέργηροι πλέον βρίσκονται στη ζωή. Φυσικά και η οφειλή μου αυτή είναι και οφειλή απέναντι στην Ιστορία που ακόμη γράφεται και θα γράφεται....

Καλό βράδυ πατέρα. Κι αν με ακούς να κόψεις και να δώσεις λίγα λουλούδια στη μάνα και στη μεγάλη Χριστίνα. Λένε, εδώ στη γη, πως τα λουλούδια βρίσκονται σε αφθονία  στις γειτονιές του παραδείσου...