Μια άλλη μνήμη...

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 1967... Ωρα 14.00 Βρίσκομαι στη Β΄Τάξη του Γυμνασίου, που βρίσκεται κοντά στην πλατεία των Εξαρχείων...Ο ουρανός συννεφιασμένος. Από μακριά ακούγονται θόρυβοι αεροπλάνων που πετούν...Διακρίνω πως πρόκειται για θορύβους πολεμικών αεροσκαφών...Δεν πέφτω έξω. Στις 15.30 περίπου 3 ζεύγη απ αυτά διασχίζουν σε χαμηλό ύψος τον ουρανό της Αθήνας...Ανησυχώ...Είχαν προηγηθεί τα γεγονότα με την Τουρκία, ύστερα απ τις συνομιλίες της Κεσσάνης, με αποτέλεσμα την ανάκληση της Ελλ. Μεραρχίας απ την Κύπρο...Εμ οι στρατιωτικοί δε μπορούν να κάνουν εξωτερική πολιτική...Νομοτέλεια.....Οι καθηγητές προσπαθούν να μας κάνουν μάθημα, στο μεταξύ, αλλα οι διελεύσεις των αεροσκαφών συνεχίζονται....Στις 16.30 ο επιστάτης του σχολείου έρχεται στη τάξη και με καλεί στο γραφείο του Γυμνασιάρχη...Η Θεία εκεί...Ας ήταν καλά το Υπουργείο Παιδείας... Με καλεί σε αναχώρηση. Στο ερώτημά μου τι έγινε η απάντηση είναι κοφτή..."Έγινε κίνημα του Βασιλιά...Πάμε σπίτι μην έχουμε τίποτε φασαρίες...". Αναχωρούμε στα γρήγορα. Ο κόσμος στην οδό Θεμιστοκλέους φοβισμένος. Το "Φλοράλ" εντελώς άδειο...Ψιλοβρέχει...Φοβάμαι....Δεν έχω κλείσει ούτε τα 15....Στο σπίτι όλοι μαζί κι ανήσυχοι...Εύλογο ήταν....Κλείνουμε τα πατζούρια. Μοναδική πηγή πληροφόρησης το κρατικό ραδιόφωνο.... Μονότονη η επανάληψη του δικτατορικού ανακοινωθέντος...." Ο Κωνσταντίνος και οι συνωμότες κρύβονται από χωρίου εις χωρίον"....Τα τηλέφωνα λειτουργούν μέχρι τις 19.00 και οι φήμες οργιάζουν...Μαθαίνω πως μετά τη δική μου αναχώρηση , οι καθηγητές έδιωξαν όλα τα παιδιά γύρω στις 17.00....Χαρά δική μου...Γλυτώσαμε τα μαθήματα....Χαμογελούσα από τη μιά....

Μεγάλη ανησυχία σε όλους όμως...Τι θα γίνουμε; Που πάμε; Γύρω στις 22.30 η ανακοίνωση δεν άφηνε ευκαιρία για παρερμηνείες....Το δικτατορικό καθεστώς είχε εδραιωθεί...Θα έπεφτε μόνο με εθνική καταστροφή....
Ήταν τόσο επίκαιρο το τραγούδι του Διονύση...." Μ' αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς, τραγουδάμε στα σκοτάδια κι όμως εσύ δε μας ακούς"....
Καλό βράδυ σε όλες και σε όλους. Έτσι για να θυμόμαστε...