Σήμερα στα Καλάβρυτα οι μνήμες υποκλίνονται στην ιστορία...

Η μνήμη σήμερα...προσπαθεί να εξηγήσει τ΄ανεξήγητα...


Εκείνο το ραντεβού με το θάνατο των Καλαβρυτινών στις 13 του Δεκέμβρη του 1943...

Βουβή η σκέψη μου...

Γιατί; Γιατί ψελλίζει....

Ένα γιατί που παραμένει αναπάντητο....

Υποκλίνομαι στο φονικό των αμάχων....

Χαϊδεύω τις σελίδες της ιστορίας...

Υψώνω ψηλά τη σημαία της πατρίδας...

Νιώθω την περηφάνεια του να είμαι Έλληνας...
 
Και μέσα στην αντάρα της συνειδητοποίησης της σφαγής...,μια κουπαστἠ 

για τη σκέψη μου...

Σα δάσκαλος, σαν Ελληνας δάσκαλος μίλησα κι είπα λίγα λόγια στους 

μαθητές του Γυμνασίου  Μαραθώνα καθώς επισκεφθήκαμε τον τόπο της 

θυσίας στις 2/5/2012.

Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω στη μνήμη των 

εκτελεσθέντων!!!