Οφειλόμενη μνήμη...

Σε σένα απευθύνομαι...εκεί ψηλά...
Ξέρεις σου γράφω ακριβώς από το σημείο που αναχωρητής έγινες...
Δε ξεχνώ τη μέρα που έρχεται...
Τη μέρα που σε γιορτάζαμε...
Μου λείπεις και συ από ψηλά το βλέπεις...
Μου έλειπες και στην Έδεσσα σα βρέθηκα στην οδό Φιλίππου, κι ας άλλαξαν όλα εκεί.
Μου έλειπες και στον Αρχάγγελο, σα βρέθηκα στο μοναστήρι και θυμήθηκα τη λειτουργία των κεριών που είχαμε παρευρεθεί μαζί.
Μου έλειπες και στο φυλάκιο του Αετοχωρίου εκεί που το επιβλητικό σου παράστημα με έκανε να νιώθω περήφανος για σένα.
Μου έλειπες σα πήγα στην Όρμα, σα πέρασα απ το Κλησοχώρι, κι απ΄ τα άλλα μέρη που διάβηκα, όπου θυμούνται την αξιοσύνη σου ακόμη και σήμερα...
Καθώς η νέα μέρα αρχίζει να μετρά το πέρασμά της στην αιωνιότητα, να θυμάσαι εκεί ψηλά...
Σε θυμάμαι , σε θυμόμαστε...
Ξέρω πως  πέρα απ τη μάνα και τη μεγάλη Χριστίνα έχεις παρέα εδώ κι ένα μήνα και τον θ. Ευάγγελο...
Ε και κάτι άλλο....δε ξέχασα να διαβώ τον ανηφορικό δρόμο για σένα..αλλά δεν μου είναι εύκολο να ανέβω στο τελευταίο ενδιαίτημά σου στον...Τρελλό.
Θα έρθω όμως.