Για λίγη χαλάρωση τούτο το τραγούδι....

Στις ευαισθησίες μας που δε μπορεί παρά να μας κάνουν να λιμοκτονούμε στον ερχομό των φθινόπωρων... Τότε περιμένουμε με ανυπομονησία τους ερχόμενους χειμώνες ν΄ανθίσουν!!!

Μα κι σε εκείνες τις ευαισθησίες που κάνουν το αίμα μας να κοχλάζει έστω κι αν βρίσκεται στα
πιό απρόσιτα κι απόκρημνα σημεία...του σωματός μας!!!

Τότε ο κόσμος μας μεταμορφώνει τα χρώματα, τις μουσικές και τ΄αρώματα, μετασχηματίζει τα μικρά σε κεφαλαία, βρίσκει ξανά το προσανατολισμό του, κι αγκαλιάζει τους ζωντανούς και οργανικούς...κύκλους της ζωής μας.

Ήταν όμορφο τ΄απογευματινό ταξίδ μου στις κεντημένες ξερολιθιές του νησιού!!!

Καθηλώθηκε η σκέψη μου, εκεί, όπως κάνει πάντα άλλως τε, σα διαβεί τον Καβοντόρο....

                                  Καλό βραδάκι να έχουμε!!!