Άνθρωποι καράβια

Άνθρωποι καράβια. 

Άνθρωποι που επιλέγουν να μένουν μια ζωή δεμένοι στο λιμάνι τους, επειδή φοβούνται να ανακαλύψουν τi κρύβεται στα πελάγη και στους ωκεανούς.

Ή επειδή άλλοι άνθρωποι, σκουριασμένα κι εκείνοι πλοία, τους εμποδίζουν να μπαρκάρουν. Άνθρωποι που αφήνουν την άγκυρά τους να σκουριάσει, παρατημένη σε ένα μόνο σημείο. 

Να την τρώει λίγο λίγο ο χρόνος. 

Kαι το αλάτι. 

Άνθρωποι σαν σκουριασμένα πλοία δεμένα για πάντα στο λιμάνι τους. 

Άνθρωποι. 

Άνθρωποι. 

Κι άλλοι άνθρωποι. 

Άνθρωποι που πιστεύουν στη δύναμη της μηχανής τους και στην αντοχή των σχοινιών και των πανιών τους.

 Άνθρωποι που δεν λυπούνται το κατάρτι τους και εκτίθενται.

 Άνθρωποι που σηκώνουν την άγκυρά τους, και με οδηγό τους την πυξίδα και τον χάρτη τους ξανοίγονται συνέχεια σε πελάγη.

 Άνθρωποι που δεν φοβούνται το βάθος των πελάγων και των ωκεανών, ούτε τις φουρτούνες και τους κινδύνους που αυτοί κρύβουν. 

Άνθρωποι που ακόμα κι αν δεν νιώθουν έτοιμοι να πολεμήσουν με πειρατές, προετοιμάζονται μέσα τους και όταν χρειαστεί το κάνουν.

 Άνθρωποι που αντιστέκονται στις Σειρήνες.

 Άνθρωποι που καταφέρνουν να ολοκληρώνουν κάθε τους ταξίδι, επιστρέφοντας πάντοτε στην στεριά τους νικητές. 

 Αυτή τη φορά όμως πιο δυνατοί και γενναίοι από όταν ξεκίνησαν. 

Κάθε τους ταξίδι και μια εμπειρία. 

Κάθε τους ταξίδι και μια νέα ιστορία να διηγηθούν.

 Η διαφορά τους με τους ανθρώπους που επιλέγουν να μένουν για πάντα δεμένοι στην στεριά τους σαν ξεχασμένα σκουριασμένα πλοία; 

Η φλόγα που καίει μέσα τους για εξερεύνηση και ανακάλυψη. 

Η φλόγα που τους οδηγεί να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, χωρίς να βολεύονται στη ζώνη άνεσής τους.

 Ίσως τελικά η Ιθάκη να είναι το κίνητρό τους να μην τα παρατούν. 

Ποιος άνθρωπος καράβι είσαι; 

Ποιος θέλεις να γίνεις; 

Βρήκες την Ιθάκη σου;

 Ή μήπως δεν έχεις τολμήσει ακόμη να την ψάξεις; 

«Να αφήνεις την στεριά πάνω στο νερό δεμένος και να φτάνεις πιο μακριά από αυτό που είσαι φτιαγμένος.»

Από τη Βασιλική Κοκμοτού και το frapress.ge