Τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα τα παιδιά αποκλείστηκαν από το σχολείο και αποχωρίστηκαν τους φίλους τους. Το τίμημα που κλήθηκαν να πληρώσουν τα ανήλικα μέλη της κοινωνίας φάνταζε μικρό για τη σωτηρία χιλιάδων ανθρώπινων ενήλικων ζωών. Δεν ήταν όμως. Η ζημιά που έγινε στα παιδιά είναι μεγάλη. Κι ακόμα το συζητάμε αν θα διατηρήσουμε ανοιχτή την εκπαίδευση, παραμελώντας μια σημαντική φωνή: τη φωνή των παιδιών. Διαβάστε εδώ όλη την ανάρτηση από την εφημερίδα των συντακτών.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου