Είχα αποφασίσει συνειδητά να διαβάσω το «Ενα σκοτεινό δωμάτιο» του Αλέξη Παπαχελά το καλοκαίρι. Γνώριζα ότι θα μου δημιουργούσε την ανάγκη να αφήσω στην άκρη τα δικά μου γραπτά και να ασχοληθώ με τη χούντα. Το σημερινό σημείωμα δεν είναι μια βιβλιοκριτική, μια διαδικασία που ούτως ή άλλως τη θεωρώ άχαρη αλλά και αχρείαστη, αφού σημειώνω ευθύς εξαρχής ότι το «Σκοτεινό Δωμάτιο» πρέπει να μελετηθεί από όλους μας. Αποτελεί μια άρτια έρευνα, μια de profundis παρουσίαση και ανάλυση πάνω σε αρχειακές πηγές και μοναδικές προσωπικές συνεντεύξεις που αποτελούν πολύτιμο θησαυρό για την επίτευξη ενός αποφασιστικού βήματος προς τη συλλογική μας αυτογνωσία.
Διαβάστε εδώ το κείμενο του πανεπιστημιακού Σπύρου Μ. Λίτσα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου