Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011
Από χτες και στη συνέχεια των ημερών...
Συνεντευξιάστηκα λοιπόν χτες...μέσα στην όλη διαδικασία επιλογής των νέων Δ/ντών των Σχολικών Μονάδων. Η ερώτηση που εγώ επέλεξα ( μέσα σε κλειστό αδιαφανή φάκελο ανάμεσα σε πολλούς) για τον εαυτό μου, ήταν σχετική με την αξιολόγηση του εκπ/κού έργου και την αυτοαξιολόγηση της σχολ. μονάδας....
Σύμφωνα με το έγγραφο του ΥΠΔΒΜΘ οι νέοι δ/ντές θα πρέπει να έχουν αναλάβει καθήκοντα μέχρι τα τέλη Ιουλίου 2011.
Αναμένουμε όλοι την ανακοίνωση της βαθμολογίας μας.
Ε! ας αξιολογηθούμε , έστω κι έτσι εμείς οι εκπαιδευτικοί...
Σύμφωνα με το έγγραφο του ΥΠΔΒΜΘ οι νέοι δ/ντές θα πρέπει να έχουν αναλάβει καθήκοντα μέχρι τα τέλη Ιουλίου 2011.
Αναμένουμε όλοι την ανακοίνωση της βαθμολογίας μας.
Ε! ας αξιολογηθούμε , έστω κι έτσι εμείς οι εκπαιδευτικοί...
Τρίτη 12 Ιουλίου 2011
Aνθρωπιά; Ευγένεια; Προσφορα;
Σ΄ευχαριστώ για τη διάθεση της ξενάγησης εκεί και τη διάθεση του χρόνου σου. Κι αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η διάθεση όλης της μέρας σου. Δε το προσπερνώ έτσι αυτό... Σε μια εποχή που οι άνθρωποι άλλα λένε κι άλλα εννοούν, ο δικός σου λόγος καθάριος δείχνει νάναι και δοτικός. Κι εγώ χαίρομαι. Ξέρεις σαν κινήσω...παράλληλα με τους στίχους του ποιητή...θέλω να σου πω πως ερχομαι εκεί και πέραν των άλλων, έχω να εκπληρώσω δυό υποσχέσεις που έδωσα στον εαυτό μου...
Η πρώτη έχει να κάνει με τη μεταβαση σε ένα τόπο θυσίας, που παλιά...ένα απρόσμενο εμπόδιο δε με άφησε να πάω σε αυτόν. Και θέλω πολύ να πάω.
Η δεύτερη αφορά μια μετάβαση σ΄ έναν άλλο ιστορικό τόπο που εκεί έχω ξαναπάει. Ξέρεις, δυτικότερα από σένα...Ενα κερί ν΄ανάψω εκεί , οφειλή μνήμης και τιμής για εκείνον , για εκείνους. Ξέρω πως θα θες να με συνοδεύσεις. Αυτό σημαίνει προσφορά. Σημαίνει ανθρωπιά και όχι μόνο.
Αισθάνομαι τυχερός και είμαι...
Η πρώτη έχει να κάνει με τη μεταβαση σε ένα τόπο θυσίας, που παλιά...ένα απρόσμενο εμπόδιο δε με άφησε να πάω σε αυτόν. Και θέλω πολύ να πάω.
Η δεύτερη αφορά μια μετάβαση σ΄ έναν άλλο ιστορικό τόπο που εκεί έχω ξαναπάει. Ξέρεις, δυτικότερα από σένα...Ενα κερί ν΄ανάψω εκεί , οφειλή μνήμης και τιμής για εκείνον , για εκείνους. Ξέρω πως θα θες να με συνοδεύσεις. Αυτό σημαίνει προσφορά. Σημαίνει ανθρωπιά και όχι μόνο.
Αισθάνομαι τυχερός και είμαι...
Xτες βράδυ στην ΕΤ1.
Καλη μου φίλη, χτες βράδυ σε είδα φυσικά στο κανάλι της ΕΡΤ.
Σε είδα και θυμήθηκα τόσα πολλά γεγονότα και τόσες πολλές στιγμές της νιότης μου.
Σε είδα και θυμήθηκα και πάλι το σχολείο μας καθώς ο φακός έδειχνε τα λευκώματα, που έχεις την προνομία να διατηρείς από τότε ίσαμε σήμερα.
Σε είδα και χάρηκα για την νοσταλγία και την αγάπη που εξέφραζες για το σχολείο μας.
Μέχρι και το όνομα του οδηγού μας άκουσα καθώς μιλούσες με τη Ντόρα και θυμήθηκα τα δρομολόγια του σχολικού μας λεωφορείου.
Είδα φευγαλέα και τη φωτογραφία της θείας σου και κείνη τη στιγμή ένιωσα λες και ήταν χτες...
Είδα τη κίνηση των λεωφόρων, άκουσα για τον αδελφό σου το Γιάννη, σε είδα να τριγυρνάς στο Jbeil...
Είδα το χώρο εργασίας σου, την Ελληνική Λέσχη και προσπαθούσα μέσα από τη μικρή οθόνη να διακρίνω που ακριβώς βρίσκεται, καθώς στη μνήμη μου διατηρώ ακόμη την τότε θέση της , πάνω από το λιμάνι...
Και καθώς είδα τη φίλη σου και συμμαθήτρια του τότε, έφερα στη μνήμη μου, λόγω του επιθέτου της, τη περιοχή των πολυτελών ξενοδοχείων...Δεν ξέρω αν κι εσύ ξέρεις πως εκεί στις αρχές της Rue Bliss, σε ένα νεοκλασσικό κτίριο έμενε ο ποιητής των... ασπαλάθων, καθώς υπηρετούσε ως Πρέσβυς της Ελλάδας στην όμορφη αυτή χώρα.
Άκουσα για τα καταφύγια που δεν είχα τη δυσάρεστη εμπειρία, όπως εσύ, να διαβιώσω μέσα σ΄ αυτά. Άκουσα για τη γειτονιά σου, το Bourj Hammoud που κι εγώ πέρασα από εκεί, είχα φίλους εκεί, μίλησα με ανθρώπους εκεί, και αν και ξένος, δεν ένιωσα ποτέ ξένος εκεί!!!
Σε είδα και αποφάνθηκα...Εχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν όλα...
Ενα δεν άλλαξε...Η αγάπη σου μα και η αγάπη μου για τα χρόνια της νιότης μας...Για όλα εκείνα που ζήσαμε ως συμμαθητές στο σχολείο στο Mkalles.
Σε είδα και θυμήθηκα τόσα πολλά γεγονότα και τόσες πολλές στιγμές της νιότης μου.
Σε είδα και θυμήθηκα και πάλι το σχολείο μας καθώς ο φακός έδειχνε τα λευκώματα, που έχεις την προνομία να διατηρείς από τότε ίσαμε σήμερα.
Σε είδα και χάρηκα για την νοσταλγία και την αγάπη που εξέφραζες για το σχολείο μας.
Μέχρι και το όνομα του οδηγού μας άκουσα καθώς μιλούσες με τη Ντόρα και θυμήθηκα τα δρομολόγια του σχολικού μας λεωφορείου.
Είδα φευγαλέα και τη φωτογραφία της θείας σου και κείνη τη στιγμή ένιωσα λες και ήταν χτες...
Είδα τη κίνηση των λεωφόρων, άκουσα για τον αδελφό σου το Γιάννη, σε είδα να τριγυρνάς στο Jbeil...
Είδα το χώρο εργασίας σου, την Ελληνική Λέσχη και προσπαθούσα μέσα από τη μικρή οθόνη να διακρίνω που ακριβώς βρίσκεται, καθώς στη μνήμη μου διατηρώ ακόμη την τότε θέση της , πάνω από το λιμάνι...
Και καθώς είδα τη φίλη σου και συμμαθήτρια του τότε, έφερα στη μνήμη μου, λόγω του επιθέτου της, τη περιοχή των πολυτελών ξενοδοχείων...Δεν ξέρω αν κι εσύ ξέρεις πως εκεί στις αρχές της Rue Bliss, σε ένα νεοκλασσικό κτίριο έμενε ο ποιητής των... ασπαλάθων, καθώς υπηρετούσε ως Πρέσβυς της Ελλάδας στην όμορφη αυτή χώρα.
Άκουσα για τα καταφύγια που δεν είχα τη δυσάρεστη εμπειρία, όπως εσύ, να διαβιώσω μέσα σ΄ αυτά. Άκουσα για τη γειτονιά σου, το Bourj Hammoud που κι εγώ πέρασα από εκεί, είχα φίλους εκεί, μίλησα με ανθρώπους εκεί, και αν και ξένος, δεν ένιωσα ποτέ ξένος εκεί!!!
Σε είδα και αποφάνθηκα...Εχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν όλα...
Ενα δεν άλλαξε...Η αγάπη σου μα και η αγάπη μου για τα χρόνια της νιότης μας...Για όλα εκείνα που ζήσαμε ως συμμαθητές στο σχολείο στο Mkalles.
Nα είμαστε όλοι μας καλά και να θυμόμαστε. Για να παίρνουμε δύναμη για τις ανηφόρες της ζωής μας.
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011
Eξέλιξη και αντιλήψεις για τη φύση των μαθηματικών
Διαβάστε εδώ την εργασία του συναδέλφου Δημήτρη Ανδρεσάκη σχετικά με την ιστορική εξέλιξη και τις αντιλήψεις για τα Μαθηματικά.
Οι λέξεις και οι σκέψεις...
Διάβασα το σύντομο σχόλιο που πήρα στην ηλεκτρονική μου θυρίδα....
Η άποψή μου είναι...Ναι, οι λέξεις δείχνουν να τελειώνουν. Μα δεν είναι έτσι...Αν ανακαλέσεις τις θύμησες, θα τις ακούς πάλι να δονούν. Θα ακούσεις τους φθόγγους και τις συλλαβές. Θα θυμηθείς όλες τις εύηχες λέξεις και θα σου γεννηθεί η επιθυμία να τις ξανακούσεις, ίσως. Και αναφέρομαι γενικά. Οι λέξεις δεν έμειναν στο παρελθόν. Υπάρχουν και τώρα και θα υπάρχουν στο μέλλον. Αλλως τε, αν έλεγε κάποιος να καταγράψουμε τις σκέψεις...με λέξεις δε θα τις καταγράφαμε;;;
Οι σκέψεις τώρα...Αυτές έχουν μιαν άλλη διάσταση...Σκέφτεσαι τα γεγονότα, της μέρας, της νύχτας, του χειμώνα, του θέρους, της άνοιξης, του φθινόπωρου. Θέλοντας και μη ο καθένας μας κάνει το δικό του απολογισμό. Και τούτο συμβαίνει από το μικρό παιδί ως τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Αλήθεια πόση ευλογία θα μας χάριζε ο Κύριος αν τους είχαμε εδώ δίπλα μας και ζητούσαμε τη συμβουλή τους, για τη ζωή μας....Μα ας είναι η μνήμη τους ζωντανή για τον καθένα από εμάς.
Οι σκέψεις ξέρεις...δε τιθασεύονται...Πετούν γύρω μας και μας ηρεμούν ή μας βασανίζουν. Ανάλογα με το τι πράξαμε, ανάλογα με το πως βλέπουμε τα πράγματα, συμβαίνει το ένα ή το άλλο. Όμως οι σκέψεις σίγουρα κουβαλούν μαζί τους τον απόηχο των λέξεων...Και οι λέξεις ακούστηκαν και θα ακούγονται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι σε τούτο το πλανήτη...
Κατέγραψα κι εγώ τις δικές μου μνήμες στα σημειωματάρια της ύπαρξής μου. Πορεύομαι με αυτοσυνειδησία, κάνω τη δική μου αυτοεξέταση, όπως πρέπει να κάνω. Πορεύομαι, κι όπως είναι φυσικό, τα γιατί κυριαρχούν σε αριθμό...Μα στη ζωή τούτη έμαθα και δυστυχώς το μαθαίνουμε όλοι οι άνθρωποι, πως στα πολύ περισσότερα γιατί δεν υπάρχει διότι... Τούτο ισχύει πιστεύω...
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, έγραψα τούτες τις λέξεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου, την ταπεινή μου άποψη πάνω σε ένα e-mail που πήρα. Και συνοψίζοντας....για μένα δε σταμάτησαν ούτε οι λέξεις ούτε οι σκέψεις. Καλό και δροσερό βράδυ να έχουμε!!!
Η άποψή μου είναι...Ναι, οι λέξεις δείχνουν να τελειώνουν. Μα δεν είναι έτσι...Αν ανακαλέσεις τις θύμησες, θα τις ακούς πάλι να δονούν. Θα ακούσεις τους φθόγγους και τις συλλαβές. Θα θυμηθείς όλες τις εύηχες λέξεις και θα σου γεννηθεί η επιθυμία να τις ξανακούσεις, ίσως. Και αναφέρομαι γενικά. Οι λέξεις δεν έμειναν στο παρελθόν. Υπάρχουν και τώρα και θα υπάρχουν στο μέλλον. Αλλως τε, αν έλεγε κάποιος να καταγράψουμε τις σκέψεις...με λέξεις δε θα τις καταγράφαμε;;;
Οι σκέψεις τώρα...Αυτές έχουν μιαν άλλη διάσταση...Σκέφτεσαι τα γεγονότα, της μέρας, της νύχτας, του χειμώνα, του θέρους, της άνοιξης, του φθινόπωρου. Θέλοντας και μη ο καθένας μας κάνει το δικό του απολογισμό. Και τούτο συμβαίνει από το μικρό παιδί ως τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Αλήθεια πόση ευλογία θα μας χάριζε ο Κύριος αν τους είχαμε εδώ δίπλα μας και ζητούσαμε τη συμβουλή τους, για τη ζωή μας....Μα ας είναι η μνήμη τους ζωντανή για τον καθένα από εμάς.
Οι σκέψεις ξέρεις...δε τιθασεύονται...Πετούν γύρω μας και μας ηρεμούν ή μας βασανίζουν. Ανάλογα με το τι πράξαμε, ανάλογα με το πως βλέπουμε τα πράγματα, συμβαίνει το ένα ή το άλλο. Όμως οι σκέψεις σίγουρα κουβαλούν μαζί τους τον απόηχο των λέξεων...Και οι λέξεις ακούστηκαν και θα ακούγονται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι σε τούτο το πλανήτη...
Κατέγραψα κι εγώ τις δικές μου μνήμες στα σημειωματάρια της ύπαρξής μου. Πορεύομαι με αυτοσυνειδησία, κάνω τη δική μου αυτοεξέταση, όπως πρέπει να κάνω. Πορεύομαι, κι όπως είναι φυσικό, τα γιατί κυριαρχούν σε αριθμό...Μα στη ζωή τούτη έμαθα και δυστυχώς το μαθαίνουμε όλοι οι άνθρωποι, πως στα πολύ περισσότερα γιατί δεν υπάρχει διότι... Τούτο ισχύει πιστεύω...
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, έγραψα τούτες τις λέξεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου, την ταπεινή μου άποψη πάνω σε ένα e-mail που πήρα. Και συνοψίζοντας....για μένα δε σταμάτησαν ούτε οι λέξεις ούτε οι σκέψεις. Καλό και δροσερό βράδυ να έχουμε!!!
Στοχασμός του Πολ Βαλερύ
Δυστυχισμένος όποιος δεν έχει τίποτε να δώσει.
Αλλά χίλιες φορές δυστυχισμένος όποιος δεν έχει κανέναν για να
μοιραστεί μαζί του αυτό που έχει.
Αλλά χίλιες φορές δυστυχισμένος όποιος δεν έχει κανέναν για να
μοιραστεί μαζί του αυτό που έχει.
Κυριακή 10 Ιουλίου 2011
Κύριε...
Kύριε
Μη μου ζητάς
μέσω της αμαρτίας
να ΄ρθω σε σένα.
Ίσως μας αρκούν οι άβυσσοί μου
που με οδηγούν στα πόδια σου.
Δες τα πουλιά
που πετούν προς τον ουρανό
μακριά απ΄ τις πέτρες των παιδιών
σα να προσπαθούν
να με φέρουν πιό κοντά σου.
E. Said
Μη μου ζητάς
μέσω της αμαρτίας
να ΄ρθω σε σένα.
Ίσως μας αρκούν οι άβυσσοί μου
που με οδηγούν στα πόδια σου.
Δες τα πουλιά
που πετούν προς τον ουρανό
μακριά απ΄ τις πέτρες των παιδιών
σα να προσπαθούν
να με φέρουν πιό κοντά σου.
E. Said
Ψάχνω...
Ψάχνω εκείνες τις θύμησες με γεύση διάρκειας...
Ψάχνω τις στιγμές των συγκρίσεων...
Ψάχνω το συναπάντημα της θάλασσας...
Ψάχνω εν μέσω ομίχλης τα φώτα της λίμνης...
Μεσημβρία ήταν...
Κι έκανα απολογισμό των πράξεων των αριθμών...
Ψάχνω τις στιγμές των συγκρίσεων...
Ψάχνω το συναπάντημα της θάλασσας...
Ψάχνω εν μέσω ομίχλης τα φώτα της λίμνης...
Μεσημβρία ήταν...
Κι έκανα απολογισμό των πράξεων των αριθμών...
IN CLASIC MOOD
Στην αποκλιμάκωση των εντάσεων και στην γαλήνη της συνέχειας...
Στην επιθυμία της επανενσωμάτωσης...
Στην αναζήτηση της αυτογνωσίας...
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
Στην επιθυμία της επανενσωμάτωσης...
Στην αναζήτηση της αυτογνωσίας...
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
Inspiration
Ζητώ σαν παιδί ΄κείνη την εκπλήρωση της υπόσχεσης...
Διαμερίζω τη ζωή μου σε δυό μέρη...
Αποτυπώνω τα όμορφα περάσματα στα ερμητικώς κλεισμένα σημειωματάρια...
Μεταφέρω πλούτο στη σκέψη μου...
Θα παραμείνει αναλλοίωτη αξία;
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
Διαμερίζω τη ζωή μου σε δυό μέρη...
Αποτυπώνω τα όμορφα περάσματα στα ερμητικώς κλεισμένα σημειωματάρια...
Μεταφέρω πλούτο στη σκέψη μου...
Θα παραμείνει αναλλοίωτη αξία;
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
Προσευχή...
Κύριε
Άνοιξε την αγκάλη σου
και φύλαξέ μας
απ΄τις στρατιές των αγγέλων σου.
Συνέτρεξε τους οδοιπόρους σου
που δεν έχουν χάσει το δρόμο της ακοής
και αφουγκράσου τη μοναξιά τους.
Συνέτρεξε ακόμη εκείνους
που μένουν και σε προσμένουν!!!
E Said
Άνοιξε την αγκάλη σου
και φύλαξέ μας
απ΄τις στρατιές των αγγέλων σου.
Συνέτρεξε τους οδοιπόρους σου
που δεν έχουν χάσει το δρόμο της ακοής
και αφουγκράσου τη μοναξιά τους.
Συνέτρεξε ακόμη εκείνους
που μένουν και σε προσμένουν!!!
E Said
Still in Love With You by Nikos Ignatiadis
Στους φίλους και στις φίλες μου.
Στις συναδέλφισσες και στους συναδέλφους μου
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
Στις συναδέλφισσες και στους συναδέλφους μου
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου
H άλλη πορεία...
Εχει και η σιωπή τη δική της δυναμική και τη δική της "έκφραση". Η σιωπή μου προς απάντησή σου, λέει ο λαός. Κι έτσι είναι...
Εκεί λοιπόν, στο δρόμο για την ανάκληση της μνήμης και την καταγραφή της νεωτερικότητας...θα πορευτώ διακριτικά καταγράφωντας κι ευελπιστώντας το αυτονόητο...
Συντροφιά μου τα "βήματα" της μάνας και του πατέρα μα και οι πορείες άλλων ετών.
Αλλως τε η επίτευξη των στόχων πολλές φορές απαιτεί μόνωση και ηρεμία...
Θέλω να διακρίνω διάττοντες στο νησί... Που θα πέφτουν από τους Κατακαλαίους...Θέλω να αισθανθώ την ομορφιά του τόπου ακούγοντας φίλους και γνωστούς...καθώς θα καταγράφω, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τη λαογραφία και το πολιτισμό...
Το φεγγάρι στο Βαρίδι θα αρκείται άραγε στη διατύπωση κάποιων εύλογων αποριών;
Και τι μπορώ να του πω; Πως να του εξηγήσω;
Εκεί λοιπόν, στο δρόμο για την ανάκληση της μνήμης και την καταγραφή της νεωτερικότητας...θα πορευτώ διακριτικά καταγράφωντας κι ευελπιστώντας το αυτονόητο...
Συντροφιά μου τα "βήματα" της μάνας και του πατέρα μα και οι πορείες άλλων ετών.
Αλλως τε η επίτευξη των στόχων πολλές φορές απαιτεί μόνωση και ηρεμία...
Θέλω να διακρίνω διάττοντες στο νησί... Που θα πέφτουν από τους Κατακαλαίους...Θέλω να αισθανθώ την ομορφιά του τόπου ακούγοντας φίλους και γνωστούς...καθώς θα καταγράφω, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τη λαογραφία και το πολιτισμό...
Το φεγγάρι στο Βαρίδι θα αρκείται άραγε στη διατύπωση κάποιων εύλογων αποριών;
Και τι μπορώ να του πω; Πως να του εξηγήσω;
Σάββατο 9 Ιουλίου 2011
Λένε για μένα...
Στα καθάρια νερά της Παλιόπολης...
Στις αυγουστιάτικες αστροφεγγιές εκεί...
Στην αντικατάσταση των ακροκέραμων...των καταλυμάτων εκεί...
Αν και ο λόγος δε μπόρεσε να έχει την ιδιότητα μιας συνέχειας...
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του ιστολόγιου( στα δεξιά)
Στις αυγουστιάτικες αστροφεγγιές εκεί...
Στην αντικατάσταση των ακροκέραμων...των καταλυμάτων εκεί...
Αν και ο λόγος δε μπόρεσε να έχει την ιδιότητα μιας συνέχειας...
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του ιστολόγιου( στα δεξιά)
Γλυκολαλιά
Σ΄εκείνο το σοφό απόφθεγμα του Πανεπιστημιακού δασκάλου για τους Μαθηματικούς και το σύνολο των ιδεών τους!!!, εντός του ΥΠΔΒΜΘ.
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του ιστολόγιου( στα δεξιά )
H αυριανή γραφή...
Φίλοι, σας περιμένω αύριο. Για την κατάθεση των σκέψεων εννοώ...Για τους προβληματισμούς και τα συμπεράσματα από "τα μοναστήρια των βιβλίων"... Εν μέσω τυρού και αχλαδιού όλα αυτά και φυσικά εκτός πάσης νηστίσιμης διατροφής...Αμφιβάλλει κανείς σας πως θα συνεχίσουμε τη γραφή της νέας έκδοσης του βιβλίου..."Το μυθιστόρημα των τεσσάρων";
Απ το Μαραθώνα ως τη Κρήτη λοιπόν...
Δεν έκανα κάτι και μη με ευχαριστείτε. Γνώση έδωσα όπως πρέπει να κάνω...Αφειδώλευτα και δίχως τη παραμικρή αμοιβή. Η αμοιβή μου ήταν η χαρά που βοήθησα στη λύση του προβλήματος των φοιτητών...Καλή επιτυχία λοιπόν!!! Και μη ξεχάστε...Καντε μια βόλτα και για μένα στα Χανιά!!! Μέχρι να έρθω!!!
Ενα πολύ όμορφο τραγούδι
Στις επιβιβάσεις κόντρα στις προκαταλήψεις...
Στις εμπνεύσεις και στις εξ αυτών δημιουργίες...
Στις αγρύπνιες που συναρμολόγησαν τη λογική...
Στις δονήσεις του φωτός των κεριών...
Στη μυσταγωγία της μεταμεσονύχτιας περιπλάνησης...
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου(δεξιά)
Στις εμπνεύσεις και στις εξ αυτών δημιουργίες...
Στις αγρύπνιες που συναρμολόγησαν τη λογική...
Στις δονήσεις του φωτός των κεριών...
Στη μυσταγωγία της μεταμεσονύχτιας περιπλάνησης...
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου(δεξιά)
Να γυρίσεις σα θαρθούν τα χελιδόνια...
Στην Αλίκη...
Στο Γιώργο...
Στο Δημήτρη...
Στη Κατερίνα...
Στην Ειρήνη...
Στο Μιχάλη...
Στη Χριστίνα...
Στο Σωκράτη...
Στη Λία...
και στ΄ άλλα παιδιά της παρέας μας...
Στο Γιώργο...
Στο Δημήτρη...
Στη Κατερίνα...
Στην Ειρήνη...
Στο Μιχάλη...
Στη Χριστίνα...
Στο Σωκράτη...
Στη Λία...
και στ΄ άλλα παιδιά της παρέας μας...
Ουρανέ...
Στις ρωγμές που επέτρεπαν στο φως να διέλθει...
Στις αναμετρήσεις που αντισταθήκαμε από χρέος...
Στις εξομολογήσεις στα ερημικά ξωκκλήσια...
Στο καθάριο κι αγνό γέλιο των παιδιών μας...
Μη ξεχάσετε να κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου(δεξιά)
Στις αναμετρήσεις που αντισταθήκαμε από χρέος...
Στις εξομολογήσεις στα ερημικά ξωκκλήσια...
Στο καθάριο κι αγνό γέλιο των παιδιών μας...
Μη ξεχάσετε να κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου(δεξιά)
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
Του κάτω κόσμου τα πουλιά (Νίκος Δημητράτος)
Στους Άγιους της μοναξιάς...
Στη συνοδοιπορεία των ονείρων των φίλων...
Στις προτροπές για 'κείνους...
Στην έσχατη γραμμή αμύνης που υπερασπιστήκαμε...
Κρατήσαμε, δε λυγίσαμε όμως...
Στις προαγωγές των επιθυμιών...
Στη συνοδοιπορεία των ονείρων των φίλων...
Στις προτροπές για 'κείνους...
Στην έσχατη γραμμή αμύνης που υπερασπιστήκαμε...
Κρατήσαμε, δε λυγίσαμε όμως...
Στις προαγωγές των επιθυμιών...
Κλείστε πριν τη μουσική του ιστολόγιου.
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011
ΤΙ 'Ν' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
Στις ανέφικτες, για τους πολλούς, στιγμές που βιώθηκαν...
Στα μονοσήματα ορισμένα θέλω μας...
Στο πρωινό σφυροκόπημα του αναπόφευκτου...
Στις νεωτερικές ιδέες που με φύλλα χρυσού επικάλυψα...
Στη γνησιότητα μιας δήθεν ουτοπικής πραγματικότητας...
Στην ομορφιά των εκθετικών συναρτήσεων...
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του ιστολόγιου.
Στα μονοσήματα ορισμένα θέλω μας...
Στο πρωινό σφυροκόπημα του αναπόφευκτου...
Στις νεωτερικές ιδέες που με φύλλα χρυσού επικάλυψα...
Στη γνησιότητα μιας δήθεν ουτοπικής πραγματικότητας...
Στην ομορφιά των εκθετικών συναρτήσεων...
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του ιστολόγιου.
Απρόσμενο, για μένα , γεγονός...
Αγαπητέ φίλε...
Δε πίστευα σήμερα το πρωί στ΄αυτιά μου με την είδηση της επιτυχούς διεξαγωγής της μάχης. Γιατί και οι προφορικές ή γραπτές εξετάσεις , μάχη είναι...
Σ΄ ευχαριστώ γιατί με τη προσφορά της ψυχής σου συνέβαλες σε μια επιτυχία που εκ των προτέρων φαινόταν να μη συμβαίνει...
Δε ξεχνώ τα λόγια σου..."Οταν οι άνθρωποι σου κλείνουν μια πόρτα, Ο Θεός σου ανοίγει δέκα"...
Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς και για τη σημερινή σου ευχή. Πάμπλουτος αισθάνομαι όταν έχω τέτοιους πιστούς και πραγματικούς φίλους.
Προσευχήθηκα κι εγώ για σένα έτσι απλά, αθόρυβα, μα θέλω να αιτήσεις βοήθεια και για την υγεία ενός εκ των αποψινών συνδαιτημόνων...
Αδάπανες καταθέσεις κάνεις και το ξέρεις....
Δε πίστευα σήμερα το πρωί στ΄αυτιά μου με την είδηση της επιτυχούς διεξαγωγής της μάχης. Γιατί και οι προφορικές ή γραπτές εξετάσεις , μάχη είναι...
Σ΄ ευχαριστώ γιατί με τη προσφορά της ψυχής σου συνέβαλες σε μια επιτυχία που εκ των προτέρων φαινόταν να μη συμβαίνει...
Δε ξεχνώ τα λόγια σου..."Οταν οι άνθρωποι σου κλείνουν μια πόρτα, Ο Θεός σου ανοίγει δέκα"...
Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς και για τη σημερινή σου ευχή. Πάμπλουτος αισθάνομαι όταν έχω τέτοιους πιστούς και πραγματικούς φίλους.
Προσευχήθηκα κι εγώ για σένα έτσι απλά, αθόρυβα, μα θέλω να αιτήσεις βοήθεια και για την υγεία ενός εκ των αποψινών συνδαιτημόνων...
Αδάπανες καταθέσεις κάνεις και το ξέρεις....
Αναζήτηση...
Εύα... ήταν όντως λάθος σου να μη κρατήσεις σημαειώσεις από εκείνη τη σπάνια γραφή του Εκτορα Κακναβάτου... Και τωρα θα αφεθώ στη μαγεία της αναζήτησης στο διαδίκτυο με τη κρυφή ελπίδα της εύρεσης...Όντως ο ποιητής αυτός ήταν εξαιρετικός. Και Μαθηματικός συνάμα...
Προβληματισμοί...
Αλήθεια πως μπορείς να αποδεχτείς εκείνα που μέχρι τώρα ήσουν σίγουρος πως δεν ίσχυαν κι όμως ίσχυαν!!!
Πως μπορείς να εμπιστεύσαι τους ανθρώπους όταν, για τις συμπεριφορές κάποιων, δεν πίστευες με τίποτα πως θα ήταν αυτές που οι τελευταίοι επέδειξαν;
Αλήθεια πως;
Πως μπορείς να εμπιστεύσαι τους ανθρώπους όταν, για τις συμπεριφορές κάποιων, δεν πίστευες με τίποτα πως θα ήταν αυτές που οι τελευταίοι επέδειξαν;
Αλήθεια πως;
Xτες βράδυ...
Μια πολύ όμορφη βραδιά η χτεσινή, με φίλους καλούς, νόστιμους μεζέδες και κουβεντούλα από το παρόν και το παρελθόν... Μια βραδιά δροσερή, με θέα από τα υψώματα των δικαστικών και με ακούσματα ευχάριστα. Χάρηκα ιδιαίτερα για τη συζήτηση με τον μέντορά μου πάνω στα θέματα της δημόσιας διοίκησης. Με έναν άνθρωπο που με έχει βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές και μου έχει δώσει κατευθύνσεις για να πορεύομαι με επιτυχία. Η παρουσία και άλλων εξαιρετικών συναδέλφων έδινε ένα άλλο χρώμα στη βραδιά...Σας ευχαριστώ όλες και όλους για τις στιγμές. Χαίρομαι να σας έχω συναδέλφους μου!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)