Eισηγήσεις ημερίδας

Κάνετε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε κάποιες ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από την ημερίδα που έγινε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, με θέμα "Κρίσεις και συγκρούσεις στο Σχολικό περιβάλλον"

http://users.sch.gr/symbath/ekdiloseis/28.03.09/eisigiseis.htm

Ανδρος

Η παραλία της Χώρας, όπως φαίνεται από τη Ρίβα. Στη πλαγια του βουνού τα χωριά Υψηλού, Λάμυρα, Μεσαθούρι, Στραπουργιές. Στο μικρό βράχο το εκκλησάκι της Αγ. Θαλασσινής.

Η πινακίδα του Συνεταιρισμού των Γυναικών στο Κόρθι. Και το μπαλκόνι της άνωθεν οικίας.

Η θέα από την Ι. Μ. Παναχράντου. Διακρίνονται ο απότομος, κατηφορικός αλλά καλής βατότητας δρόμος που οδηγεί στη Χώρα. Στο βάθος τα σπίτια είναι χτισμένα κατά μήκος της επαρχιακής οδού Χώρας Γαυρίου.

Το καμπαναριό του Αη Γιώργη, μιας πανέμορφης εκκλησιάς στο δρόμο πηγαίνοντας προς Κόρθι.







Και η ομορφιά της Αντριώτικης φύσης, κάπου στο Μπατσί.

Μιά άποψη της παραλίας του Μπατσιού, σε μέρα ανοιξιάτικης συννεφιάς.

Το Μπατσί, όταν ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα.

Προτεινόμενο τελικό διαγώνισμα στα Μαθηματικά Β΄ Γυμνασίου

b111

Publish at Scribd or explore others: Essays & Theses School Work

Aνδρος

Το χωριό Καπαριά πηγαίνοντας για το Κόρθι, από ψηλά.

Το μικρό χωριό Ζαγανιάρης κοντά στη Σταυροπέδα.

Το αρχοντικό του Βογιατζίδη στη Χώρα. Εδώ στεγαζόταν η στρατιωτική κατοχική διοίκηση του νησιού.

Η παραλία του Μπατσιού, όπως τη βλέπουμε καθώς ερχόμαστε από Γαύριο.






Μια παράξενη κατασκευή, μάλλον από μάρμαρο, καθώς αρχίζει η χτιστή κουπαστή των σκαλοπατιών έξω από τον Ι. Ναό του Αγ. Γεωργίου

Ενα σοκκάκι της Χώρας που οδηγεί στη μοναδική καθολική εκκλησία του νησιού.

Οι βρύσες κάτω από τη Παναγιά τη Κουμούλου, στις Μένητες.

Aνδρος

Η πινακίδα στην είσοδο της Καϊρείου Βιβλιοθήκης στη Χώρα.

Η είσοδος της Καϊρείου Βιβλιοθήκης που στεγάζεται σε αρχοντικό της Χώρας.

Εμπρός και κάτω το σπίτι του Θεόφιλου Καϊρη, όπως αυτό φαίνεται από την πλατεία του Αγ. Γεωργίου. Πίσω ο όρμος "Παραπόρτι".






Η οδός Σόλωνος στη Χώρα. Καμία σχέση με την ομώνυμη οδό της Αθήνας...






Η πλαγιά των Μενήτων, ενός γραφικού καταπράσινου χωριού πολύ πλησίον της Χώρας.

Ανδρος

Η Αγ. Θαλασσινή από τη Ρίβα, στη Χώρα. Στα βραχάκια δείγματα της δημιουργίας της Αντριώτικης Φύσης.

Ο κεντρικός πεζόδρομος στο Κόρθι, χτες το πρωί(22/4). Στο βάθος ψηλά το χωριό Κοχύλου.

Το Μπατσί χτες το πρωί(22/4) λίγο πριν την ανοιξιάτικη συννεφιά.

Aνδρος

Ο πεζόδρομος στη Χώρα της Ανδρου, δίπλα από τον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Γεωργίου.

.

Το καμπαναριό της εκκλησιάς στα Φάλικα της Ανδρου. Πίσω τ΄Αλλαδινού και το Βακόνι.

Η Πηγή της Σάριζας στα Αποίκια της Ανδρου

Aνδρος

Έρχομαι.

Οι αισθήσεις μου σπαργώσαι ώσεις

Καμιά κλεψύδρα δεν μπορεί

Στη νήσο αυτή να εξαντλήση

Την άμμο της πιο μικρής ακόμη ακρογιαλιάς

Κανένα μέτρο να μετρήση

Το διάφανο μπλάβο βάθος

Που έχουν εδώ τα κρεμαστά νερά,

Κανένα άλλο νησί δεν ημπορεί να δώση

Για την ψυχή και τις αισθήσεις

Στον κόσμο τούτο βιος

Πιο ζείδωρο και πλούσιο.



(«΄Ανδρος», Ανδρέας Εμπειρίκος)

Ενα βιβλίο

Χτες βράδυ, ένα ιδιαίτερα αγαπημένο μου πρόσωπο, μου δώρισε ένα πολύ όμορφο βιβλίο. Εκείνο της Αλκυόνης Παπαδάκη με τίτλο "Αν ήταν όλα... αλλιώς"
Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι μια συγγραφέας που μου αρέσει ιδιαιτέρως.
Ο λόγος της είναι καθάριος, βαθειά ανθρώπινος, ζωντανός, ειλικρινής και πολύ ερωτικός.
Ενας λόγος με πλούτο συναισθημάτων που σπάνια βρίσκεις.
Ξεφύλισσα, όχι από απλή περιέργεια, το βιβλίο.
Και στη μέσα σελίδα του εξώφυλλου, ένας μικρός σύντομος, περιεκτικός λόγος...

"Επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά. Να επιμένεις, να αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου".

Xριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη!

Κι ας νιώσουμε καλύτερα, πιό όμορφα, πιό ανθρώπινα, πιό γαλήνια.

Χτές βράδυ, καθώς κατέβαινα από την εξέδρα στη πλατεία της Παραλίας Μαραθώνα, όπου ο π. Ιωσήφ μετέδωσε το μήνυμα της ημέρας, το είδα το παιδί μας. Γι αυτό ο Χριστός είχε φροντίσει φέτος, όπως φροντίζει για όλους μας, αν και ίσως να μη το βλέπουμε...

Το ασπάστηκα το κορίτσι, ευχηθήκαμε με τους γονείς του και το παιδί ήταν όρθιο, φέτος. Το θαύμα, απροσδιόριστα, είχε συντελεστεί. Πέρσυ τέτοια εποχή, το κορίτσι μας αυτό, είχε παρακολουθήσει τη τελετή της Αναστάσεως από το αμαξίδιο της ανάγκης. Και του είχα ευχηθεί "του χρόνου όρθια!".

Το μήνυμα της Ανάστασης για το παιδί αυτό είναι επίκαιρο, ζωντανό, μεταφυσικό, όπως πρέπει και για το καθένα από εμάς.

Και η χαρά όπως και η συγκίνησή μου μεγάλη.

΄Εζησα τις αγωνίες σου παιδί μας όπως και των γονιών σου, από τότε που πρωτόρθες στο σχολείο μας. Το να πω πως συμπάσχω μαζί σου, είναι ελάχιστη συμπαράσταση στο δικό σου ανηφορικό και δύσκολο αγώνα.

Ομως σε παρακολουθώ διακριτικά.

Χαίρομαι με τη χαρά σου και λυπάμαι όταν το ανεξήγητο μας δείχνει την παρουσία του.

Ναι, ο Χριστός αναστήθηκε φέτος για σένα, εκεί κοντά σου, δίπλα σου.

Και εύχομαι η ζωή σου από εδώ και μπρος να είναι πάντα μια Ανάσταση!

Χριστός Ανέστη παιδί μου.

Σκέψεις

Φίλε με έκανες πάλι να νιώσω υπερήφανος.
Λίγο το έχεις;
Λίγο το έχεις να έχω τέτοιους φίλους σαν κι εσένα;
Ο λόγος σου, λόγος αξιοπρέπειας, ταπεινότητας και όχι μόνο...
Ήταν λόγος μεγαλείου ψυχής. Κι αυτού λίγοι είναι οι κάτοχοι...
Θυμήσου, τη φιλία μας την έχουν εκτιμήσει κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι.
Θυμάσαι τότε που συγκινήσαμε κάποιους...
Δεν ήταν δυνατό να γίνει διαφορετικά, γιατί έχουμε κοινά οράματα και κοινές αξίες.
Και συζητώντας μαζί σου, παίρνω όχι απλά δείγματα μεγαλοσύνης της ψυχής σου, μα κάτι πολύ περισσότερο.
Θυμάμαι όταν ακούσαμε διαβολές και πικρόχολους λόγους...
Μας πίκραναν κάποιοι...
Εμείς όμως αντιπαραθέσαμε την ευχή μας να είναι καλά και να προκόψουν.
Στην αλαζονεία αντιπαραθέσαμε τη χριστιανική αγάπη.
΄Ετσι έπρεπε να πράξουμε.
Κι εσύ έκανες κάτι περισσότερο.
Αντιπαράθεσες τη δική σου θερμή προσευχή, στο δικό σου "βήμα".
Ήθελα να σου πω όμως ότι το αποψινό σου αίτημα προς εμέ, με συγκίνησε κι όχι άδικα.
Ποιός είμαι εγώ να δώσω "άφεση αμαρτιών";
Εγώ θα έπρεπε να αιτούμαι το ίδιο από σένα.
Ξέρω ότι εκεί κάτω που θα πας, εκεί στα νότια της Αττικής γης,εκεί που η κουβέντα με το δικό σου πνευματικό λαμβάνει άλλες διαστάσεις, η θεία μετάληψη θα είναι όντως "Σώμα και Αίμα Χριστού". Και καθώς θα βιώνεις τη μυσταγωγία του μυστηρίου, προσευχήσου για εμάς τους φίλους σου. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι εκπαιδευτικοί, καλύτεροι γονείς. Σου ζητώ αυτό όχι τυχαία.
Επειδή ξέρω ότι η προσευχή των ταπεινών εισακούεται.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ φίλε.
Και του χρόνου να είμαστε καλά και να ευχόμαστε αλλήλοις.

Αφού κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του απολαύστε τον αναστάσιμο ύμνο.

Χριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη για όλους!!!

Για τους πλούσιους και τους φτωχούς και τους πλούσιους.

Χριστός Ανέστη για τους αδύναμους και τους δυνατούς.

Χριστός Ανέστη για τους καλούς και τους κακούς.

Και ......Αληθώς Ανέστη!!!

Η δική μας Ανάσταση

Σήμερα, σε λίγες ώρες θα τη γιορτάσουμε.
Την Ανάσταση του Λυτρωτή.
Χαρμόσυνο θα ακουστεί το μήνυμα στις ανά το κόσμο εκκλησιές.
Πυροτεχνήματα, κροτίδες, λάμψεις όλα αυτά άφθονα.
Και μετά ο γαστρικός μας φόρτος συμβατός με την χαρά της μέρας...
Σκέφτομαι λοιπόν...
Θέλω να έχω κάθε μέρα μια Ανάσταση.
Θέλω να περιβάλλομαι από ανθρώπους που θα μου φέρνουν την Ανάσταση.
Θέλω η ζωή μου καθημερινά να έχει τη δική της Ανάσταση.
Να φύγουν οι συννεφιασμένες μέρες.
Καρτερώ μέρες Μαγιού με άρωμα λουλουδιών.
Για μένα και για όλους.
Χρόνια Πολλά και Καλά για όλους μας.
Και του Χρόνου!!!

Mαταιότης

Χτές ο δρόμος μου πέρασε από το τόπο της ανάπαυσης.

Από εκεί που θα περάσουμε όλοι κάποτε.

Το μόνο σίγουρο.

Συνέβαλε η ανάγκη της ψυχής μου να καταθέσω λίγα μαγιολούλουδα εκεί στη μάνα και την αδελφή.

Ανακατεμένο το άρωμα των ανθέων με το θυμίαμα και μια προσευχή.

Εκεί σκέφτηκα...

Γιατί να είμαστε σε κάθε λογής πόλεμο των ψυχών μας;

Γιατί να μην απολαμβάνουμε τη γαλήνη που απλόχερα μπορούμε να έχουμε;

Γιατί να σβήνει το χαμόγελο έτσι ξαφνικά και να ανταριάζει το μίσος;

Χτες είδα....

Νέους και νέες πρόωρα ταξιδευτές γαι την αχερουσία.

Γνωστούς και συγγενείς.

Κάποτε ο λόγος μου τους άγγιζε και τώρα μόνο η ψυχή μου "τους μίλαγε".

Ναι, η ζωή μας είναι πολύ σύντομη.

Γοργό το διάβα μας από αυτή τη κουκίδα του αχανούς σύμπαντος.

Θέλω να γελώ, να τραγουδώ, να είμαι ειρηνοποιός.

Ελάτε κι εσείς να δούμε...

Πως θα διαβούμε τη ζωή μας για να την βιώσουμε όπως πρέπει.

Για το παλιό συμφοιτητή

Δείτε το βίντεο αφού προηγούμενως κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του.

Η περιφορά του Επιταφίου

΄Εγινε απόψε η περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος στη παραλία του Μαραθώνα, που παρακολούθησα. Χοροστάτησε ο π. Ιωσήφ.Ο κόσμος πολύς, περισσότερος από πέρσυ, η χορωδία των παιδιών του Πνευματικού Κέντρου πολύ καλή, υπήρχε ευταξία στην όλη τελετή. ο Επιτάφιος μαδήθηκε, σύμφωνα με το έθιμο, στο τέλος και ελάχιστα άνθη έμειναν, στα πιό ψηλά σημεία του. Και του χρόνου μα και καλή Ανάσταση να έχουμε.

Υμνοι της Μεγάλης Παρασκευής

Ακούστε ύμνους της Μεγάλης Παρασκευής. Δονούν τη ψυχή!!!

Ο εορτασμός των Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Αν διαβάσατε την χτεσινή ανάρτηση σχετικά με τον εορτασμό των Αγίων αυτών τη Δευτέρα του Πάσχα, σας παραθέτω πρόχειρο σκαρήφημα πως να μεταβείτε στο χώρο της Ι. αδελφότητας.

Γέροντας Παΐσιος

Δείτε το παρακάτω video για τον μακαριστό π. Παΐσιο. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του blog(στη δεξιά πλευρά του).

Μεγάλη Παρασκευή

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Η Μεγάλη Παρασκευή μας φέρνει ενώπιον των Παθών του Κυρίου μας. Ο Χριστός υποφέρει, σταυρώνεται και πεθαίνει, για να μας οδηγήσει στην σωτηρία, την απαλλαγή από την φθορά και την αμαρτία που διαποτίζει την ύπαρξή μας και να μας δώσει την Ζωή. Στους Μακαρισμούς, που ψάλλουμε μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, διαβάζουμε χαρακτηριστικά: "Εσταυρώθης δι' εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν. Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι". Η συγγνώμη του Σταυρού και η ανάβλυση της ζωής μέσα από το Πάθος, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι αληθινή ελευθερία δεν νοείται χωρίς θυσία.

Σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι η επιβίωση. Ο καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί για να ζήσει και να ζήσει καλύτερα. Η επιστήμη μπαίνει στην υπηρεσία του ανθρώπου με σκοπό να αντιμετωπίσει τις ασθένειές του, να παρατείνει τη δυνατότητα να χαρεί το φως της ζωής, να τον συνδράμει στην όσο το δυνατόν υπέρβαση του θανάτου. Η παραίτηση από τη ζωή θεωρούνταν και δεν παύει να είναι μια τρέλα! Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει.

Ελάχιστα όμως συνειδητοποιούμε την διαφορά ανάμεσα στην έννοια της επιβίωσης και την έννοια της ζωής. Επιβιώνω σημαίνει τρώω, πίνω, κοιμάμαι, εργάζομαι, βγάζω χρήματα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, εκτονώνομαι, αναπαράγομαι, ξεκουράζομαι, χαίρομαι ή λυπάμαι, όπως άλλοι. Ζω σημαίνει ότι όλες αυτές τις βιολογικές και κοινωνικές λειτουργίες τις μεταποιώ σε νόημα και στάση ζωής. Τρώω όσο μου χρειάζεται για την βιολογική μου υπόσταση, στερούμαι εκούσια την τροφή γιατί ξέρω ότι "ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος". Εργάζομαι για να θεραπεύσω τις βιοτικές ανάγκες, αλλά εργάζομαι και το καλό και την αρετή. Συστήνω οικογένεια γιατί είμαι κοινωνικό ον, αλλά αγαπώ τον άλλο περισσότερο από μένα, γιατί μόνο μέσα από την σχέση έχει νόημα η κοινωνικότητα.

Η θυσία του Χριστού στο Γολγοθά ήταν άρνηση της βιολογικής επιβίωσης της ανθρώπινης φύσης, καθώς ο Χριστός ως Θεάνθρωπος και αναμάρτητος μπορούσε να μην πεθάνει. Ήταν όμως η σπουδαιότερη κατάφαση της ζωής, από την ίδια τη Ζωή. Όπως λέει ένα από τα πιο όμορφα εγκώμια της Μ. Παρασκευής, σαν τον πελεκάνο, που, όταν τα παιδιά του δηλητηριάζονται από το τσίμπημα του φιδιού, τρυπά τα πλευρά του και τους μεταγγίζει το αίμα του για να τα σώσει, πεθαίνοντας ο ίδιος, έτσι κι ο Χριστός μας δίνει το αίμα Του, για να σωθούμε από το δηλητήριο της αμαρτίας και του θανάτου και να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ύπαρξής μας.

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την ατομική επιβίωση και αυτάρκεια. Η Εκκλησία μας προτείνει την θυσία του Χριστού ως τον τρόπο εκείνο που θα μας καταστήσει αληθινά ελεύθερους. Γιατί μόνο όταν παραιτείται κανείς από την απλή επιβίωση, για να πλημμυρίσει η ύπαρξή του από τη ζωή της πίστης, της σωτηρίας, της αγάπης για το Χριστό και το συνάνθρωπο, όποια συνέπεια κι αν έχει αυτός ο δρόμος, τότε ζει την πραγματική ελευθερία. Κι αυτή η παραίτηση και ζωή της θυσίας, η υπέρβαση του εαυτού μας εξαιτίας της αγάπης, βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, μέσα από την σταύρωση των παθών και την Ανάσταση της αρετής και του τρόπου που ο Χριστός έγινε πρότυπό του...

Το κείμενο είναι της Ι.Μητροπόλεως Δημητριάδος

Μεγάλη Πέμπτη

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι για την Εκκλησία μας αφορμή να θυμηθούμε τον Μυστικό Δείπνο, την παράδοση δηλαδή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την προδοσία του Ιούδα, αλλά και την υπερφυή προσευχή του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, να μην Τον αφήσει να πιει το ποτήρι του Πάθους, αλλά και την υπακοή Του σ' Αυτόν. Το γεγονός όμως που δίδει διδάγματα στη ζωή μας είναι η ταπείνωση του Χριστού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, πριν φάνε μαζί για τελευταία φορά. Στα καθίσματα του Όρθρου της ημέρας ψάλλουμε χαρακτηριστικά: "Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας". Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται από την υπερβολική ευσπλαχνία Του για μας, αλλά και μας διδάσκει την άριστη οδό της ταπείνωσης.

Η βασικότερη αμαρτία του ανθρώπου είναι ο εγωισμός. Αυτός οδηγεί τον άνθρωπο στην εμπάθεια, αυτός δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς δεν επιτρέπει την υποχώρηση και τη θυσία, αυτός οδηγεί στη ρήξη της αγάπης, αυτός βάζει τον άνθρωπο να θεωρεί τον εαυτό του θεό στη θέση του Θεού. Όταν μιλούμε για τον εγωισμό βέβαια, δεν εννοούμε ό,τι διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τους άλλους, την έννοια του "εγώ", της προσωπικότητας. Εννοούμε την υπερτροφική ανάπτυξη αυτού του "εγώ", την άρνηση δηλαδή του ανθρώπου να ισορροπήσει στις σχέσεις του με τους άλλους, να συνειδητοποιήσει ότι η αγάπη είναι αυτή που εξασφαλίζει την αρμονία, ότι αν θυσιάζουμε την δική μας απόλαυση, την δική μας επιβολή στους άλλους, αν μάθουμε να ακούμε τους άλλους, αν μάθουμε να απλώνουμε το χέρι στους άλλους, αν μάθουμε να αφήνουμε το θέλημά μας κατά μέρος, τότε ζούμε την πραγματική ελευθερία.

Κι αυτή η ελευθερία βιώνεται μόνο μέσα από την ταπείνωση. Ταπείνωση σημαίνει υπακοή στο θέλημα του Θεού, γιατί ξέρουμε ότι Αυτός μας αγαπά. Ταπείνωση σημαίνει αναγνώριση της αδυναμίας και της αμαρτωλότητάς μας, μπροστά στην αγαθότητα του Θεού. Ταπείνωση σημαίνει ότι θεωρούμε από αγάπη τον εαυτό μας πιο αδύναμο από τους άλλους, πως όσο κι αν προσπαθούμε, δεν έχουμε αναπτύξει τα χαρίσματα που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε, ότι δεν ζούμε για τους άλλους, αλλά μονάχα για τον εαυτό μας. Ταπείνωση σημαίνει κατανόηση στον πόνο, τη δυσκολία και την άρνηση του άλλου να συμπλεύσει με την επιθυμία μας, σημαίνει ανοχή εν αγάπη. Ταπείνωση είναι η γνήσια θυσία και προσφορά στον Άλλο, είναι το να πλύνεις τα πόδια του, να θεραπεύσεις τις ανάγκες του, να διακονήσεις και όχι να διακονηθείς, να συγχωρέσεις, ακόμα και τους εχθρούς σου!

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την υπερηφάνεια και την υπεροχή έναντι του άλλου, το υπερτροφικό εγώ μας ως κέντρο της ζωής. Προτιμούμε οι άλλοι να υπηρετούν τις ανάγκες μας και αρνούμαστε να δούμε τις δικές τους. Το "δικαίωμα" ως έννοια του πολιτισμένου κόσμου θριαμβεύει. Η Εκκλησία μας προτείνει την ταπείνωση του Χριστού ως τρόπο έκφρασης της υπερβολής της αγάπης, για να ξαναβρούμε την αληθινή ελευθερία. Γιατί ελευθερία σημαίνει να παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου, χάριν της αγάπης προς τον άλλο. Κι αυτό δε γίνεται αν ο άλλος δεν είναι μοναδικής και ανυπέρβλητης αξίας για σένα. Δεν γίνεται αν ο Άλλος δεν κατανοηθεί ως Αυτός για τον οποίο ο Χριστός ταπεινώθηκε και σταυρώθηκε, Αυτός που αγαπιέται από τον Χριστό εξίσου με σένα...

Το κείμενο είναι της Ι. Μ. Δημητριάδος

Tων Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Τη Τρίτη του Πάσχα εορτάζει η αδελφότητα των Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο ΄Ανω Σούλι Μαραθώνος. Το βράδυ της παραμονής (Δευτέρα 20/4/2009) θα τελεστεί Μέγας Εσπερινός με αρτοκλασία ενώ ανήμερα της εορτής ΄Ορθρος και Θ. Λειτουργία. Η τοποθεσία που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της αδελφότητας είναι μαγευτική με θέα σε όλο το Νότιο Ευβοϊκό. Να πάμε!.

Θέματα Μαθηματικών Β΄ Γυμνασίου

Κάντε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο και δείτε θέματα προαγωγικών εξετάσεων στα Μαθηματικά της Β΄ Γυμνασίου από το Γυμνάσιο Απερίου Καρπάθου.


http://users.sch.gr/stkollias/g_b/b_gym_math_2007.pdf

Ευχέλαιο

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα. Πλησιάζει η Σταύρωση και η Ανάσταση.

Το ΄Αγιο Ευχέλαιο σήμερα.

"Εις ίασιν ψυχής τε και σώματος"

Πόσο έχουμε ανάγκη την ίαση και των δύο;....

Eνημέρωση γονέων και μαθητών

Σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας:

1. Τα μαθήματα στα Γυμνάσια θα λήξουν την Τετάρτη 13/5/2009.

2. Το πρόγραμμα των εξετάσεων περιόδου Μαΐου-Ιουνίου θα ανακοινωθεί στους μαθητές τη Τετάρτη 13/5/2009.

3. Οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις όλων των τάξεων του Γυμνασίου θα αρχίσουν την Τρίτη 19/5/2009 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Παρασκευή 19/6/2009.

Η εξεταστέα ύλη των μαθημάτων εκτός από την ανακοίνωση στους μαθητές από τους διδάσκοντες, θα αναρτηθεί στο πίνακα ανακοινώσεων του Σχολείου μας.

______________________________________________________________

Οι γονείς πρέπει μετά τις διακοπές του Πάσχα να δικαιολογήσουν τυχόν απουσίες των παιδιών τους, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο καθηγητή του τμήματος.

Οι μαθητές-μαθήτριες της Γ΄ Τάξης θα πρέπει να φροντίσουν να βγάλουν φωτογραφία τύπου ταυτότητας για το απολυτήριο και να προσκομίσουν έγκαιρα στο σχολείο τη δήλωση που θα τους δοθεί, σχετικά με το που θα σταλεί το απολυτήριό τους.

Οι μαθητές που εξετάζονται προφορικά , θα εξεταστουν στα θέματα που θα εξεταστούν οι μαθητές της τάξης τους και από τον διδάσκοντα το μάθημα. Οι εξετάσεις περιόδου Μαΐου-Ιουνίου των μαθητών αυτών γίνεται μόνον από τον διδάσκοντα και όχι από επιτροπή. Η εξέταση γίνεται από επιτροπή μόνο στην εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου.

Mεγάλη Τετάρτη

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία αλείφει τα πόδια του Χριστού με μύρο και δάκρυα, τα σκουπίζει με τα μαλλιά της και λαμβάνει από το Θεό την συγχώρεση για τις αμαρτίες της. Στον Όρθρο της ημέρας ψάλουμε το τροπάριο της Κασσιανής, μεγάλης υμνογράφου του 9ου αιώνα μ. Χ., το οποίο αναφέρεται στην "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν γυνήν", αλλά και μια σειρά άλλων ποιητικότατων ύμνων που μαρτυρούν το γεγονός της αγάπης προς τον Χριστό, η οποία ελευθερώνει γνήσια τον άνθρωπο.

Σ' ένα από τα τροπάρια των Αποστίχων του Όρθρου διαβάζουμε μία φράση που πολλά έχει να πει: "Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι". Ο βίος είναι αμαρτωλός. Ερωτοτροπούμε και βιώνουμε την αμαρτία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε πράττοντας το θέλημά μας και στηριζόμενοι στον εγωισμό μας είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις αμαρτίες και τις ηδονές είτε απορρίπτοντας την παρουσία του Χριστού από τη ζωή μας. Κι όχι μόνο αυτό. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε το πόσο μας αγαπά ο Χριστός, με αποτέλεσμα να περιφρονούμε την παρουσία Του ολοκληρωτικά, να αρνούμαστε καν να ακούσουμε το μήνυμά Του.

Η αμαρτωλή γυναίκα ήταν απεγνωσμένη, δηλαδή απελπισμένη για τη ζωή της. Όμως ήταν επεγνωσμένη για τον τρόπο, ήξερε πλέον καλά ποιος είναι ο δρόμος για τη σωτηρία. Η αγάπη προς τον Ιησού της έδειχνε την πορεία της αληθινής ελευθερίας. Γιατί η αγάπη μας κάνει ταπεινούς. Η αγάπη μας κάνει να κατανοούμε πως χρειάζεται η λύπη για ό,τι μας χωρίζει από τον Χριστό και η μετάνοια που μας ξαναφέρνει κοντά Του. Η αγάπη μας βοηθά να δούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις, αλλά ότι χρειαζόμαστε τον Χριστό. Η αγάπη είναι αυτή που μας κάνει να τολμούμε. Να συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε. Να πηγάζει το δάκρυ της ευαισθησίας από την καρδιά μας για όλους, αλλά και για τον εαυτό μας. Να προσπίπτουμε στα πόδια του Λυτρωτή, αναζητώντας μια καινούρια αρχή.

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την εξουσία και τη δύναμη. Αυτός που αγαπά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Ακόμα και η αγάπη εγκλωβίζεται στη λογική της αυτάρκειας και της απόλαυσης και γίνεται εγωισμός για δύο ή για πολλούς. Η Εκκλησία μας προτείνει την αγάπη που ελευθερώνει. Την αγάπη του Σταυρού και της Ανάστασης, γιατί ο Χριστός είναι η Αγάπη. Αλλά και όσοι Τον ακολούθησαν, με την αμαρτωλή γυναίκα στο επίκεντρο της ημέρας αυτής, την αγάπη βίωσαν και γεύτηκαν τη χαρά της αληθινής ελευθερίας.

Δεν απελευθερώνουν τον άνθρωπο οι γνώσεις, οι ηδονές, η δύναμη της τεχνολογίας, του χρήματος, η θαλπωρή του σώματος. Ούτε αποτελούν η φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη λυτρωτικές δυνάμεις. Συμβάλλουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν αυτή την βαθύτατη υπαρξιακή ανάγκη του καθενός. Μονάχα η γνήσια κοινωνία με τον Χριστό οδηγεί στην επίγνωση του τρόπου της ελευθερίας. Αρκεί ένα δάκρυ, η σιωπή της μετάνοιας, η συγγνώμη, η προσφορά. Και τελικά, η δική Του παρουσία στη ζωή μας...

Το κείμενο είναι της Ι.Μ. Δημητριάδος

Εκκλησιαστικός Υμνος-Τροπάριο Της Κασσιανής

Ακούστε, αν σας ενδιαφέρει το παρακάτω. Είναι το Τροπάριο της Κασσιανής όπως αυτό ψάλλεται στις εκκλησίες μας, αύριο Μεγάλη Τρίτη. Μην ξεχάσετε να κλείσετε προηγουμένως τη μουσική του blog (στα δεξιά του).

Μ. Τρίτη-Το τροπάριο της Κασσιανής

Η Κασσιανή είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς χρονογράφους. Συγκεκριμένα είναι η ιστορία κατά την οποία το 830 μ. Χ. η μητριά του Θεόφιλου, Ευφροσύνη, θέλοντας να βρει άξια σύζυγο στο θετό γιο της διοργάνωσε ένα είδος καλλιστείων, στέλνοντας εντολή σε όλα τα θέματα, τις διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας, να συγκεντρωθούν οι ωραιότερες κοπέλες και να παρουσιαστούν στο παλάτι.
Ανάμεσα στις δώδεκα κόρες που ορίστηκαν ως υποψήφιες και που κατάγονταν από τις ευγενέστερες οικογένειες, ξεχώρισαν δύο: η Κασσία, κόρη εξαίσιας ομορφιάς, η οποία καταγόταν από οικογένεια ευπατριδών και η αρχόντισσα επίσης Θεοδώρα. Όταν συγκεντρώθηκαν στην επίσημη αίθουσα, η Ευφροσύνη έδωσε στο Θεόφιλο ένα χρυσό μήλο να το προσφέρει στην κόρη που θα τον συγκινούσε περισσότερο. Εκείνος στράφηκε προς την Κασσία, εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της για να της προσφέρει το μήλο. Ιδιόρρυθμος καθώς ήταν της απηύθυνε μια απροσδόκητη και κακόβουλη παρατήρηση: "Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα" (Από τη γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά-εννοώντας, βέβαια, την Εύα).Η Κασσιανή δείχνοντας υπόδειγμα συμπεριφοράς Χριστιανής , κοκκίνισε, όπως λένε οι ιστορικοί, αλλά ούτε τα έχασε, ούτε υπολόγισε ότι θα έχανε το θρόνο, ούτε δέχθηκε να προδώσει την αλήθεια και το φύλο της. Και έδωσε μια απάντηση, καμπάνα θεολογίας, που έτρεψε σε φυγή την κακόδοξη ψυχή του Θεόφιλου: "Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω"(Αλλά και από την γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα-αναφερόμενη, φυσικά, στην Παναγία), του είπε κάνοντας με τις επτά αυτές λέξεις περίληψη ολόκληρης της χριστιανικής θεολογίας. Ο Θεόφιλος νιώθοντας την αξία και την ευστροφία της και πειραγμένος από την απάντηση αυτή, της γύρισε την πλάτη, όπως γύρισε την πλάτη και στην Παναγία, στη γυναίκα "εξ ής πηγάζει τα κρείττω", αρνούμενος την εικόνα και Αυτής και του Υιού Της και έδωσε το χρυσό μήλο της εκλογής στη σιωπηλή Θεοδώρα.
Η Κασσιανή, πέφτοντας θύμα της ευφυίας και της ελευθεροστομίας της, είχε χάσει οριστικά το θρόνο. Στη συνέχεια η Κασσιανή έγινε μοναχή, όχι από ερωτική απογοήτευση προς τον ουσιαστικά άγνωστό της Θεόφιλο, αλλά από έρωτα θείο. Έδωσε την περιουσία της για να κτισθεί η περίφημη τότε μονή ΄΄Εικασίας της μοναχής΄΄. Κλείσθηκε μέσα σ΄ αυτήν και έζησε τη μακάρια ζωή της εν Χριστώ ησυχίας, όταν η ευσεβής επίσης και ορθόδοξη Θεοδώρα, που τελικά εξέλεξε ο Θεόφιλος για σύζυγο, ζούσε μέσα στις αγωνίες και τις συνωμοσίες του παλατιού αγωνιζόμενη να κρατήσει τα παιδιά της στην Ορθοδοξία, καλώντας τα κάθε τόσο να προσκυνήσουν ΄΄τα νινία΄΄, το μικρό δίπτυχο εικόνισμα του Χριστού και της Θεοτόκου που είχε κρυμμένο, επειδή φοβόταν τη μήνη του φοβερού συζύγου της, που ήταν εικονομάχος.
Στο Μοναστήρι η Κασσιανή έγραψε πολλά ποιήματα με τα οποία τραγούδησε την ευδαιμονία του μοναχικού βίου και δίδαξε βαθύτατη θεολογία. Επίσης έγραψε και άλλα συγγράμματα και συλλογές, προ πάντων όμως πάρα πολλά τροπάρια, ιδιόμελα, εκκλησιαστικούς ύμνους κ.λ.π. μεταξύ των οποίων και το γνωστό ΄΄Τροπάριο της Κασσιανής΄΄, το οποίο είναι ένα ολοκληρωμένο σε σύλληψη ποίημα, γεμάτο Χριστιανικό μεγαλείο, αγάπη και γνώση θεολογική και ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης στους Ιερούς Ναούς συγκεντρώνοντας πλήθη πιστών για να το ακούσουν. Η Κασσιανή κατέχει στην ιστορία των Βυζαντινών γραμμάτων ξεχωριστή θέση ως αξιόλογη ποιήτρια με πολλά κοσμικά ποιήματα και άλλα συγγράμματα, αλλά και πολλά εκκλησιαστικά ποιήματα, ύμνους, τροπάρια, ιδιόμελα κ.λ.π. Σπουδαίο υμνογραφικό έργο είναι το πρώτο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων "Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης..". Με την εκκλησιαστική ποίησή της μας μεταφέρει σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Δεν γράφει για τον εαυτό της, για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, αλλά θέτει την πλούσια ποίησή της στην υπηρεσία της Εκκλησίας και την κάνει φωνή θρησκευτικού ενθουσιασμού, μετάνοιας, προσευχής και δοξολογίας.
Το επεισόδιο της Κασσιανής με το Θεόφιλο ήταν φυσικό να περάσει και στην περιοχή της λόγιας λογοτεχνίας και προ πάντων στην νέα Ελληνική Λογοτεχνία όπου γράφηκαν πολλά ποιήματα και τρυφερά διηγήματα και μυθιστορήματα. Το θέμα της Κασσιανής επηρέασε έντονα πολλούς Βυζαντινούς χρονογράφους, ιστορικούς και φιλολόγους, τον Κωστή Παλαμά, τον Ψυχάρη, τον Πολίτη κ. α. "
Το Τροπάριο της Κασσιανής
Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Μεγάλη Τρίτη

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
ΤΑ ΤΑΛΑΝΤΑ

Η Μεγάλη Τρίτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την παραβολή των ταλάντων. Κάποιος άρχοντας πραγματοποιεί ένα μακρινό ταξίδι, και πριν φύγει μοιράζει στους δούλους του τμήματα από την περιουσία του. Στον ένα δίνει πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον τρίτο ένα. Μετά την επιστροφή του οι δούλοι του δίνουν λογαριασμό. Αυτός που πήρε πέντε τάλαντα, εργάστηκε και παραδίδει συνολικά δέκα, αυτό που πήρε δύο παραδίδει τέσσερα, ενώ αυτός που πήρε ένα, το επιστρέφει, διότι θεωρεί ότι ο κύριος του είναι σκληρός και θέλει να θερίσει εκεί που δεν έσπειρε. Τότε ο άρχοντας διατάσσει να του πάρουν το τάλαντο και να το δώσουν σ' αυτόν που έχει τα δέκα και να τον τιμωρήσουν, αποκόπτοντάς τον ουσιαστικά από την κοινωνία με τους άλλους!

Στον οίκο του συναξαριού της ημέρας διαβάζουμε μια ενδιαφέρουσα φράση που απευθύνεται στον καθέναν από μας: "Το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι". Το χάρισμα, γιατί αυτό είναι το τάλαντο, που έχει ο καθένας μας, ας εργαστεί με φιλοπονία, με επιμέλεια και με προθυμία, να το αξιοποιήσει. Τα χαρίσματα είναι πολύτιμα δώρα του Θεού στον κάθε άνθρωπο και υπάρχουν, σ' άλλον περισσότερα και σ' άλλον λιγότερα, αλλά πάντως δίδονται σε όλους. Το ερώτημα είναι κατά πόσον αξιοποιούνται.

Συνήθως, οι άνθρωποι νιώθουν περήφανοι για τις ικανότητές τους. Είναι αλήθεια πως πολλοί αγωνίζονται σκληρά για να πετύχουν στη ζωή τους, όχι μόνο επαγγελματικά. Το καλό όνομα, η αποδοχή και η υπόληψη της κοινωνίας προς τα ανθρώπινα πρόσωπα, εξαιτίας της ηθικής τους συμπεριφοράς και της προσπάθειάς τους να είναι "καλοί καγαθοί", αποτελούν σπουδαία κίνητρα στον αγώνα της ζωής. Ωστόσο, ταυτόχρονα με τις ικανότητες, εμφιλοχωρεί στον κόπο και μια εγωιστική διάθεση, η οποία καθιστά το χάρισμα όχι αφορμή προσφοράς και θυσίας, αλλά αφορμή υπερηφάνειας και μονομέρειας.

Ο πετυχημένος άνθρωπος συχνά θεωρεί τον εαυτό του φορέα τελειότητας. Το χάρισμα δεν γίνεται αφορμή ελευθερίας, προσφοράς, ενδιαφέροντος για τον άλλο, αλλά μόνο ικανοποίησης του συμφέροντος και της φιλοδοξίας, ενώ άλλοτε υπάρχει η αίσθηση της κτητικότητας, ότι το χάρισμα μας ανήκει και μπορούμε να το διαθέσουμε όπως εμείς θέλουμε. Γι' αυτό κι όταν τα χαρίσματα αμφισβητούνται, θιγόμαστε ακόμη περισσότερο.

Η Εκκλησία προτείνει στον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει πως ό,τι ξεχωριστό έχει, του δόθηκε από τον Θεό για να το καλλιεργήσει προς όφελος δικό του, αλλά κυρίως, προς όφελος των άλλων. Γι' αυτό δεν δέχεται ούτε τον εγωιστικό εγκλωβισμό στην αυτάρκεια των χαρισμάτων, ούτε την χρήση τους προς δόξαν του έχοντος, αλλά την λειτουργία του χαρίσματος προς όφελος της κοινότητας, των πολλών, της σύναξης. Η Εκκλησία δεν θέλει τον άνθρωπο εγκλωβισμένο στον ατομισμό, αλλά ζητά από τον καθένα την κοινωνική συνείδηση και προσφορά που θα τον κάνει να ζει για τους άλλους, και τους άλλους να ζουν γι' αυτόν!

Η εποχή μας είτε θεοποιεί τους χαρισματικούς ανθρώπους, εγκλωβίζοντάς τους στον εγωισμό και την κενοδοξία, είτε ισοπεδώνει τα χαρίσματα καθιστώντας τον άνθρωπο αριθμό στην απρόσωπη μάζα. Αν η κοινωνία μας συνειδητοποιήσει πόσο σπουδαίο είναι τα χαρίσματα να ελευθερώνουν τον έχοντα, αλλά και τον κόσμο, μέσα από την σωστή χρήση τους και την προσφορά, αλλά κυρίως μέσα από την αναφορά στο Θεό, τότε μέσα από αυτή την υγιή ταπείνωση της σχέσης με το Θεό το τάλαντο θα αξιοποιηθεί φιλοπόνως. Και τότε πραγματικά, "θα εισέλθουμε εις την χαράν του Κυρίου μας", δηλαδή στην κοινωνία της αγάπης και της προσφοράς, στην κοινωνία της ελευθερίας από την αυτάρκεια και τον εγωισμό...

Το κείμενο είναι της Ι.Μ. Δημητριάδος

Ευχές

Ευχές σε όλους σας από εδώ.

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα.

Με υγεία, ευτυχία, προκοπή και γαλήνη.

Κι οι ευχές είναι για όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τους φίλους και τις φίλες μου, τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στο σχολείο μας, τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου μας, τους γονείς των.

Να είμαστε καλά και του χρόνου!!!

Προσευχές...

Απόψε το πρώτο κανάλι της ΕΡΤ μετέδωσε την ακολουθία του Νυμφίου από τον Ι. Ν. Αναλήψεως του Κορωπίου. Πρόλαβα λίγα από αυτά που είπε προς το εκκλησίασμα η μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.κ. Νικόλαος. Είχα τη τύχη να του μιλήσω κατ΄ιδίαν πέρσυ, στη σύναξη των Δ/ντών των Σχ. Μονάδων της Αν. Αττικής στη Παιανία. Σε καθηλώνει ο μεστός λόγος του. Ετσι κι απόψε. O λόγος του καταλυτικός...Τόνισε τη σημασία να νιώσουμε το φετεινό Πάσχα στις σωστές του διαστάσεις και όχι μόνο στις κοσμικές του.

Και καθώς τέλειωσε ο λόγος του στο εκκλησίασμα, μου έκαναν εντύπωση οι προσευχές του...

"Τα έθνη πράϋνον, τον κόσμον ειρήνευσον"...........

Είθε...

Συμφωνείτε;

Mεγάλη Δευτέρα

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον πάγκαλο Ιωσήφ. Είναι γνωστή η ιστορία του από την Παλαιά Διαθήκη. Τον πουλάνε τα αδέρφια του δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του Πετεφρή του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ' αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ.

Στον οίκο του συναξαριού της ημέρας διαβάζουμε για τον Ιωσήφ μια παράξενη φράση: "Τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα". Ο Ιωσήφ έγινε δούλος εξωτερικά, στην ψυχή του όμως και στην σκέψη του παρέμεινε ελεύθερος. Είναι πολύ σπουδαία η φράση αυτή. Ο άνθρωπος συνήθως ταυτίζει την ελευθερία με την έλλειψη κάθε εξωτερικού καταναγκασμού. Σήμερα, ζούμε ελεύθεροι γιατί δεν έχουμε κάποιον να μας δυναστεύει, γι' αυτό άλλωστε αγωνιστήκαμε, γι' αυτό και η κοινωνία μας είναι δημοκρατική. Κάθε φορά μάλιστα που απειλούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα του οιουδήποτε, υπάρχει γενική κινητοποίηση. Το ίδιο και όταν απειλείται η ελευθερία της πατρίδας, αλλά και το δημοκρατικό πολίτευμα.

Παρά ταύτα, υπάρχει και μια άλλη μορφή ελευθερίας, η οποία δεν τυγχάνει της προσοχής μας όσο χρειάζεται. Πρόκειται για την ελευθερία της ψυχής. Αυτή Δε συνίσταται μόνο στην ελευθερία σκέψης και λόγου, αλλά κυρίως στην ελευθερία της καρδιάς από τα πάθη και τις αμαρτίες. Σήμερα ισχύει σχεδόν αξιωματικά η αντίληψη ότι η προσωπική ηθική δεν πρέπει να υποτάσσεται σε οιεσδήποτε δεσμεύσεις, ότι η θρησκευτικότητα του ανθρώπου είναι δικαίωμα που κανείς μπορεί αν το ασκεί ή όχι και ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής του τα πάντα, χωρίς φραγμούς και περιορισμούς.

Αυτό όμως αποτελεί μια πλάνη, "χείρονα της πρώτης". Διότι υποδουλώνει τον άνθρωπο στις ανάγκες του και τις επιθυμίες του, τον αφήνει δέσμιο των εξαρτήσεών του, δεν του επιτρέπει να σκεφτεί την εσωτερική του ζωή και τον καθιστά τελικά δούλο της αμαρτίας και της κακίας. Ο άνθρωπος που δεν αγωνίζεται για την εσωτερική ελευθερία υποτάσσει τον εαυτό του στο συμφέρον, αντιμετωπίζει τη ζωή μόνο με την οικονομίστικη και τεχνοκρατική λογική, δεν δέχεται να θυσιάσει τίποτα και τελικά, αντιστρέφονται οι χαρακτηρισμοί του συναξαριού: γίνεται "αδούλωτος τω σώματι και δουλωθείς τη ψυχή"!

Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του παγκάλου Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας. Ο άνθρωπος που διαπνέεται από την ασκητική προοπτική, στερείται των επιθυμιών του, του εγωισμού του, αφήνει κατά μέρος το συμφέρον, προτιμώντας την αγάπη και την προσφορά, λειτουργεί αρμονικά και ισορροπημένα στη σχέση σώματος και ψυχής, τελικά είναι ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος.

Στην εποχή της κυριαρχίας των Μέσων, όπου η ελευθερία της σκέψης και της κριτικής παραμένει ένα μεγάλο ζητούμενο, ο καθένας έχει πολλά να διδαχθεί από την πορεία στην ελευθερία που μας προτείνει η Μεγάλη Εβδομάδα. Αρκεί να ζητήσει την ελευθερία, να βρει την αλήθεια κοντά στο Χριστό και να μην περιφρονεί αυτή την πραγματικά υπαρξιακή πορεία, ζώντας την δουλεία των παθών και την ψευδαίσθηση της εξουσίας και της ηδονής. Ο Ιωσήφ νίκησε τον εσωτερικό πόλεμο και τελικά δοξάσθηκε, αποδεικνύοντας ότι η αδούλωτη ψυχή είναι αυτό που αξίζει κανείς να θυσιάσει πολλά. Γιατί μόνο τότε, όπως πάλι λέει το συναξάρι, ο Θεός δίνει "στέφος άφθαρτον"...

Το κείμενο είναι της Ι.Μ. Δημητριάδος

Κριτικής συνέχεια

Το ίδιο άρθρο συνέχιζε...

"Την ίδια ώρα βέβαια είναι και τα αυτονόητα απέναντι στην ιδιολογία του Αρμάνι και του Γκραντ Τσερόκι................Και η τηλεόραση οργανώνει τη ζωή μας στους ρυθμούς της. Και κάθε φορά που την ανοίγουμε, η ερημική μας ζωή γίνεται ερημικότερη"...................................

Κριτική

Διάβασα με μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα τα παρακάτω...

" Το πρόβλημα όσων θέλουν να σώσουν τον πλανήτη είναι ότι κανείς δεν θέλει να σωθεί, να χλαπακιάσει θέλει. Στο κάτω κάτω, όλοι αυτοί οι σωτήρες, όλοι οι απόστολοι της καταστροφής, τη τεχνολογία λατρεύουν: Πληροφορική, ΜΜΕ και διεθνή συνέδρια σε εξωτικούς προορισμούς. Καλές προθέσεις- αν και με το αζημίωτο- αλλά εκτός πραγματικότητας. Η κοινωνία άλλα θέλει. Κι έπειτα, μ΄όλα τούτα που προτείνουν, προάγουν τις μεταρρυθμίσεις, ποτέ τις ανατροπές..."

Ποια είναι η δική σας άποψη;

Κυριακή των Βαΐων

Των Βαίων το πρωί πηγαίνουν όλοι στην εκκλησία για να πάρουν τα βάγια τα οποία τα δίνει ο παπάς που είναι φύλλα από δάφνη και τα διατηρούν οι πιστοί στο εικονοστάσι για το ξεμάτιασμα, καθιέρωσε η εκκλησία μας σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Στη Θράκη όπως και σε άλλα μέρη της πατρίδας μας συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες για να λευτερωθούν πιο εύκολα .
Τα “βαγιοχτυπήματα” σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: “Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα”.
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα “βατσάσουν” για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.

“Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !”
Ο λαός αποδίδει γονιμοποιό δύναμη στα βάγια. Επίσης σε άλλα χωριά της Θράκης τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από βάγια, που τους έδινε ο παπάς στην εκκλησία, και τα έριχνα στο ρέμα. Όποιας το στεφάνι έφτανε πρώτο στη ρεματιά φίλευε τις υπόλοιπες στο σπίτι της και διασκέδαζαν με χορό και τραγούδια.


Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».


Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια.


‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”.
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: “Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ’ τ’ αυγό να φύγω.”
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν “συντέκνησσα”. Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την “αργινάρα”, μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την “ειρεσιώνη”, το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:


“Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! ”

Αναγράφει το "Ωρολόγιο": Πέντε μέρες προ του Νομικού Πάσχα, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν ένα ονάριο και αφού κάθισε πάνω του εισερχόταν στη πόλη. Ο λαός μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς (είχαν μάθει και τα περί αναστάσεως του Λαζάρου) έλαβαν στα χέρια τους βάϊα από φοίνικες και πήγαν να τον προϋπαντήσουν. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο όπου διερχόταν ο Κύριος και τον ακολουθούσαν. Ακόμα και τα νήπια τον προϋπάντησαν και όλοι μαζί φώναζαν: "Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ" (Ιωαν.ιε΄).
Αυτή τη λαμπρή και ένδοξο πανήγυρη της εισόδου στα Ιεροσόλυμα του Κυρίου εορτάζομε αυτή τη Κυριακή.
Σήμαιναν δε τα βάϊα, οι κλάδοι των φοινίκων, τη κατά του διαβόλου και του θανάτου νίκη του Χριστού. Το δε Ωσαννά ερμηνεύεται σώσον παρακαλώ. Το δε πωλάριο της όνου και το κάθισμα του Ιησού πάνω του, ζώου ακάθαρτου κατά τον νόμο τους, σήμαινε τη πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την μετά από λίγο υποταγή αυτών στο άγιο Ευαγγέλιο.
Η Εκκλησία μας ψάλλει:
Αφού ταφήκαμε μαζί με Σε, Χριστέ και Θεέ μας, δια του βαπτίσματός μας (το οποίο είναι τύπος του θανάτου Σου και της ταφής Σου), αξιωθήκαμε δια της αναστάσεώς Σου να εισέλθωμε στην αθάνατο ζωή της Βασιλείας Σου. Γι' αυτό υμνούντές Σε, κράζομε: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ, που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του Ουρανού. Άς είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!

Διάβασα:

Το βαγί στη Ζάκυνθο δεν είναι η δάφνη , αλλά φρέσκα φύλλα φοίνικα, που μ'αυτά πλέκουν σταυρούς, βαγιοφόρες, ήλιους , αλογάκια και στολίζουν τις εκκλησίες για την γιορτή. Οι "νόντσολοι" μοιράζουν σ'όλα τα σπίτια το βαγί ως ευλογία του ιερέως και οι πιστοί το τοποθετούν στις εικόνες.

Δυό λόγια

Aγαπητέ μου Πρόεδρε

Οντως είχαμε μέρες να τα πούμε.

Πολλές φορές σε φανταζόμουν εκεί, απέναντί μου όπως όταν συζητάμε.

Για τα παιδιά μας. Πιστεύω, μου δικαιολογείς αυτό το "μας".

Τα δικά σας παιδιά είναι και δικά μας.

Σ΄ευχαριστώ που μου εξέφρασες την απορία για την πρόσκαιρη αργοπορία στο ρυθμό των αναρτήσεών μου.

Ξέρεις, πως η αγωνία μου για την παιδεία είναι μεγάλη.

Κι όσο ο Θεός θα μου δίνει υγεία, θα είμαι στη πρώτη γραμμή αμύνης.

Κι εκεί θα χρησιμοποιώ όλα τα όπλα.

Κι ένα από αυτά είναι κι αυτό το blog.

Mια άλλη φωνή, "αιρετική" ίσως, για τους πολλούς.

Αλλά γνήσια εκπαιδευτική, ελληνική και θέλω να πιστεύω αξιοπρεπής και μαχητική.

Θέλω τη κριτική όλων. Ακόμη κι αυτή που είναι κακοπροαίρετη, γιατί υπάρχει και τέτοια, κι αυτή κάτι μου προσφέρει.

Γιατί έμαθα να ακούω. Ολους.

Και το κέρδος στη ζωή μου είναι μεγάλο. Ακόμη κι όταν ακούω τους ταπεινούς, τους αδύναμους αλλά αληθινούς, τους σιωπηλούς. Οταν ακούω τη γνήσια φωνή κάποιων παιδιών που τη χαίρομαι. Που θέλουν να εκφραστούν για πολλά αλλ΄ αδυνατούν και πρέπει να εκμαιεύσεις τη σκέψη τους.

Οταν ακούω τη γνήσια φωνή κάποιων γονιών που μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινής βιοπάλης βρίσκουν καιρό να ασχοληθούν με τα βλαστάρια τους και να μου εκφράζουν αγωνίες.

Νιώθω την ευθύνη μου μεγαλύτερη τότε.

Νιώθω ότι πρέπει να συμβάλλω στη διαχείρηση κρίσεων, πολλές φορές. Και με καθοριστικό, ίσως το πιό καθοριστικό ρόλο.

Η πολιτεία με τοποθέτησε όπου εκείνη έκρινε όχι για μένα.

Μα για τους πολλούς.

Με τοποθέτησε θεματοφύλακα και ακρίτα νόμων, αξιών και συμπεριφορών. Ετσι αισθάνομαι.

Κι όπως τόνισε ο Αλεξανδρινός ποιητής "Τιμή σε εκείνους που στη ζωή τους όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες". Με έκανες και θυμήθηκα την Αλεξάνδρεια πάλι. Ξέρεις συνδέομαι μαζί της. Με μια σχέση πνευματική. Δεν σου έχω μιλήσει για αυτήν. Και πριν με ρωτήσεις θα σου πω σκέψου.....Η βιβλιοθήκη της, η Υπατία, ο Ελληνισμός εκεί.........Την είχα επισκεφθεί με τη μακαρίτισσα τη μάνα μου, πολύ πιό παλιά. Και ο ποιητής εκείνος , γνήσιο τέκνο της, έπισήμανε κάτι που πρέπει όλοι μας, λίγο ή πολύ να κάνουμε. Να οριοθετούμε....

Νομίζεις πως μπορούμε να το κάνουμε πάντα;

Νομίζεις ότι μας αφήνουν οι διαβολές και ανθρώπινες μικρότητες;

Δεν νομίζεις ότι πολλές φορές η ευγένεια, η ευπρέπεια και το ήθος φαίνονται υλικά για ανακύκλωση;.........

Κλείνω πρόεδρε.

Η κούραση της μέρας και σήμερα ευδιάκριτη.

΄Εχει σειρά για τη σκέψη μου ένα ανάγνωσμα που ξεκουράζει το νου.

Μαλακώνει τη καρδιά, τη κάνει πιό ανθρώπινη.

Προετοιμάζει το σώμα να υποδεχθεί πιό εύκολα το Μορφέα.

Σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες αφορμή για λίγη δικτυακή κουβεντούλα.

Η συζήτησή μας πάντα έχει να μου δώσει κάτι.

Ακόμη κι όταν διαφωνούμε.

Λίγο το έχεις αυτό;

Να ξέρουμε να διαφωνούμε.

Γιατί μέσα από τις διαφωνίες μας βρίσκουμε συγκλίσεις.

Τις χρειαζόμαστε.

Να είσαι καλά Πρόεδρε.

Καλό μεσημέρι.

Σχολικοί Αγώνες

Από τους Πανελλήνιους Σχολικούς αγώνες κωπηλασίας που έγιναν στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. Η τελετή έναρξης ήταν πολύ αξιόλογη και παρέστησαν αρκετοί επίσημοι. Αξιοσημείωτο το θεατρικό δρώμενο από την ομάδα του τοπικού Δήμου. Το Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο είναι μια πολύ σημαντική αθλητική εγκατάσταση που πρέπει να αξιοποιηθεί περισσότερο. Κι ευχή του Δημάρχου κ. Σπ. Ζαγάρη, για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα , να πιάσει τόπο και να είναι ευκαιρία για απονομή μνήμης σε Εκείνους!!!

2o Προτεινόμενο Διαγώνισμα στα Μαθηματικά Β΄ Γυμνασίου

Οι εξετάσεις πλησιάζουν. Πάρτε χαρτί και μολύβι...



2ο Προτεινόμενο Διαγώνισμα στα Μαθηματικά Β΄ Γυμνασίου

Publish at Scribd or explore others:

Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα

Αν θέλετε να ενημερωθείτε για την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα κάντε κλικ στο δικτυακό τόπο

www.dpa.gr

Η ημερομηνία του Πάσχα

Είναι επίκαιρο. Ο Σχ. Σύμβουλος των Μαθηματικών του Ν. Ηρακλείου κ. Δημήτρης Μπουνάκης έχει γράψει κι άλλο ένα ενδιαφέρον πόνημα, σχετικά με το καθορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Αν θέλετε να το διαβάσετε καντε κλικ στο σύνδεσμο.

http://theologoi-kritis.sch.gr/docs/arthrografia/imerominiaPasha.pdf

Η περιπέτεια του ημερολογίου

ΑΝ θέλετε να διαβάσετε για την περιπέτεια του ημερολογίου, ο Σχ. Σύμβουλος των Μαθηματικών του Ν. Ηρακλείου κ. Δημ. Μπουνάκης έχει γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον πόνημα. ΑΝ θέλετε να το διαβάσετε κάντε κλικ στο σύνδεσμο...

http://theologoi-kritis.sch.gr/docs/arthrografia/imerologio.pdf

Ευχές

Καλό μήνα για όλους όσους-ες έχουν την υπομονή να αντέξουν εκείνα που εκφράζω από εδώ.
Καλό μήνα και καλό Πάσχα να έχουμε.
Κι οι ευχές κόντρα στο πνεύμα της σημερινής μέρας είναι αληθινές.
Σφίγγω το χέρι σας με το δικό μου αριστερό χέρι.
Γιατί σας εύχομαι από καρδιάς.

Γιώργος Σεφέρης

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών

στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε

χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν ούτε με τα χελιδονόψαρα

ούτε με τ΄άστρα που δηλώνουν στην άκρη τα κατάρτια.

Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων

δεμένες άθελα μ' ανύπαρχτα προσκυνήματα

μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες.

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια ξύλα

από λιμάνι σε λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας

τη δροσιά του πεύκου πιό δύσκολα κάθε μέρα,

κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας

εκείνης της θάλασσας,

χωρίς αφή

χωρίς ανθρώπους

μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας

ούτε δική σας.

Θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τούτο το κείμενο που ήρθε σήμερα στο σχολείο μας. Διαβάζουμε σ΄ αυτό για τα χαμένα όνειρα που διαλύονται και την οδύνη των συναισθημάτων που εκφράζει ο ποιητής της τότε μα και της τωρινής επικαιρότητας...Κι ο ποιητής αυτός είναι πραγματικά μεγάλος!!!