Στο Στιβάρι

Θέλω ξανά να βρεθούμε εκεί.

Στην αμμουδιά, στο Στιβάρι.

Θυμάσαι τα νερά της θάλασσας εκεί;

Θυμάσαι την αμμουδιά που ήταν διάσπαρτη από βέλη του μικρού θεού;

Θυμάσαι που βλέπαμε με κλειστά τα μάτια;

Θυμάσαι αλήθεια;

Ατενίζαμε το σκαρί της φωτιάς και της τιμής.

Στο είδωλό του να καθρεπτιζόταν η ομορφιά των δικών μας αριθμών.

Σαν κατέβουμε στην αμμουδιά κρατώντας το βιβλίο της ζωης μας

θα λύσουμε ασκήσεις εκεί, σκέφτηκα τότε.

Για να πετάξουμε απέναντι...

Στο νησί των ονείρων του παρελθόντος.

Με τις ομορφιές των διηγήσεων...

Δως μου το χέρι σου.

Θάρθεις;