Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό ξύπνημα. Ο νους σχεδίαζε τα κοινά, τα απλά, τα τετριμμένα. Και η φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού ανάγγειλε το άκουσμα αυτό. Σταμάτησα. Προσηλώθηκα στο άκουσμα. Ταξίδεψα , πέταξα, βρέθηκα αλλού αδιάστατος. Χαλάρωσα. Αισθάνθηκα όμορφα. Σαν τώρα που το ξανακούω. Και το ανάρτησα να το ακούσετε κι εσείς.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου