Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Μια δική μου ανάγκη...

Ενα απλό τρισάγιο σήμερα για την μνήμη της. Σαν χτες τ΄απόγευμα έφυγε πριν 22 χρόνια για το ταξίδι στις γειτονιές του αόρατου κόσμου των ψυχών. Κι εγώ ταπεινός μνημονευτής της, προσευχήθηκα μαζί με τον ιερέα εκεί στο μικρό ταπεινό εκκλησάκι δίπλα στη θάλασσα. Ο ιερέας κι εγώ είχαμε συντροφιά τους γλυκόλαλους ήχους των πουλιών και με έντονη τη μυρωδιά του θυμιάματος, παρακαλέσαμε για την ανάπαυση της ψυχής της. Εκείνο το Σάββατο της ανείπωτης οδύνης , όταν έφυγες αναπάντεχα, θα το ξεχάσω ποτέ... Ας είναι ξεκούραστη η ψυχή σου εκεί ψηλά. Και πρέπει να είναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου