Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Ερώτηση...
Τέτοια υποτίμηση...
Τα πάντα για τον "Καλλικράτη"
Eθιμα της Κεφαλονιάς
To "δανείστηκα" από το ψηφιακό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ!!!
Mαθηματικές λιχουδιές
Μαθηματικές λιχουδιές
Θύμησες με μουσικό άκουσμα...
To σπήλαιο της Μελισάνης
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Kι αν θέλετε να κατεβάστε την μουσική του μεγάλου συνθέτη κάντε κλικ εδώ.
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
Το νέο τεύχος του περιοδικού Κεφαλονίτης
Φάτα Μοργκάνα
Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ'το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.
Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πως τη λένε; Φάτα Μοργκάνα
Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.
Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πως τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.
Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.
Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πως τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.
Διάβασα
Καλήν ημέραν άρχοντες!!!
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Μαθηματικές λιχουδιές
Συνομιλίες ΄Εκκερμαν με το Γκαίτε.
Συνομιλίαι Έκκερμαν με τον Γκαίτε – http://www.projethomere.com
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Ζητήματα αξιολόγηγης σχολικών δοκιμίων
Διδασκαλία απόλυτης τιμής
Η λειτουργία του σχολείου μας αύριο...
Το σχολείο θα ανοίξει μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς τη Δευτέρα 10/1/2011 και σύμφωνα με το νόμο που ισχύει σήμερα.
Χρόνια πολλά και Καλά Χριστούγεννα εύχομαι σε όλα τα παιδιά μας και στις οικογένειές τους. Με το καλό να υποδεχτούμε όλοι μας το καινούργιο χρόνο και ας ευχηθούμε να είναι καλύτερος από το 2010...
Ψηφιακό υλικό τις επόμενες ημέρες.
Περιοδικό με ασκήσεις για εξάσκηση.
Mια μικρή ιστορία που διάβασα στο facebook...
Ντρεπόταν γι αυτήν, κι ώρες- ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας.με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του! Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα 'γεια', ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν.
Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά!
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε:
"Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"
Ήθελε να πεθάνει! 'Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε:
"Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!"
Αυτή δεν του απάντησε.
"Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος"
έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του.
"Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. 'Ετσι ... για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου άλλού;
διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη
Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα!
Μια μέρα - μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε - η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε:
"Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου;.Βγές έξω! Φύγε!."
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:
"Αχ, πόσο λυπάμαι Κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση!"
Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους.
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή - πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια.
Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν. Έγραφε:
"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου..'Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. 'Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις.
Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ οτι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Ετσι, σου έδωσα το δικό μου. 'Ημουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος...
Έχεις πάντα όλη την Αγάπη μου!
Η μητέρα σου
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Απόψε μετά από 28 χρόνια...
Οταν έμαθα από τη Ματίνα τι είχε συμβεί σε σένα, πάγωσα. Κατάλαβα πως εκείνο το χαμόγελό σου είχε μεταλλαχτεί σε δάκρυ πικρό. Ετσι συμβαίνει όταν οι αγαπημένοι μας ξεκινούν για απρόσμενες και ξαφνικές διαδρομές προς την αχερουσία. Κι εμείς μένουμε εδώ, προσπαθώντας να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα και ακόμη χειρότερο για εμάς... Να εξηγήσουμε γιατί ο Δημιουργός μας υποβάλλει σε τέτοιες δοκιμασίες ενός ανελέητου πόνου...
Το έμαθες κι εσύ όμως όπως κι εγώ. Οχι, δεν διαβάσαμε κάποιο βιβλίο με κιτρινισμένες σελίδες. Διαβάσαμε το βιβλίο της ζωής όμως. Κι εκεί μάθαμε πολλά...Απόψε, με έκανες να νιώσω τη διαδρομή σου, να ψελλίσω ένα γιατί ,προς τα άνω... Να αναρωτηθώ πάλι, γιατί Θεέ μου; Ο δικός σου άγγελος, αυτός που σε καθοδηγεί από εκεί, γιατί σε καθοδηγεί και να είσαι σίγουρος γι αυτό, τράβηξε το δικό του μοναχικό και κουραστικό δρόμο, συμβολή στη δική σου πορεία, στη δική μου πορεία, στην πορεία όλων μας για να γίνουμε καλύτεροι και να μάθουμε να εκτιμούμε όσα μέχρι κάποιο σημείο δεν εκτιμούσαμε...
Γι αυτό να είσαι περήφανος για εκείνον. Ηταν δάσκαλός σου φίλε, έστω κι αν δε σου έδωσε στοιχεία γνώσης. Σε κατέστησε γνώστη του κεφαλαίου του βιβλίου που μας διδάσκει για τις αλήθειες της ζωής. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο για εσένα , για εμένα, για όλους εμάς. Να είσαι σίγουρος πως από εκεί που είναι, βλέπει κι εκείνο το παλιό σχολείο που βρεθήκαμε κι ατενίζαμε τον Ευβοϊκό. Και μην αμφιβάλλεις πως θα εύχεται για εμάς. Να είσαι απόλυτα σίγουρος. Κι αυτό θα το κάνει γιατί είναι πάναγνος, σαν άγγελος που είναι. Θέλω να σου πω πως είμαι κι εγώ ευχαριστημένος επειδή σου μετέδωσα λίγες αξίες ζωής, όταν συναντήθηκαμε στις αίθουσες του Γυμνασίου της Ραφήνας. Καληνύχτα φίλε.
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Bιβλία για νέους
Ο καλός δάσκαλος...
Οι στατιστικολόγοι που μελέτησαν τα πρώτα αποτελέσματα κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι πιο επιτυχημένοι κι αποτελεσματικοί δάσκαλο, σύμφωνα με τη γνώμη των μικρών μαθητών, έχουν τέσσερα κοινά σημεία :
2. Διδάσκουν τον αυτοέλεγχο. Μετά από καθοδήγηση και υπό διακριτική εποπτεία, τα παιδιά διορθώνουν μόνα πολλά από τα λάθη τους
3. Λύνουν τις απορίες με «χίλιους» τρόπους. Οι καλύτεροι δάσκαλοι έχουν την ικανότητα να επεξηγούν το μάθημα τους με πολλούς, και μάλιστα συχνά διασκεδαστικούς τρόπους
4. Λένε όχι στην «σκλαβιά των διαγωνισμάτων». Καλός δάσκαλος είναι αυτός που δεν προσαρμόζει το καθημερινό μάθημα στον στόχο να γράψουν καλά οι μαθητές στα γραπτά διαγωνίσματα, απροειδοποίητα ή τακτικά. Εξάλλου έρευνες δείχνουν ότι όσοι δάσκαλοι βασίζουν το έργο τους στα τεστ «βγάζουν» μαθητές με μέτριες επιδόσεις.
Πάνω από 3.000 δάσκαλοι δημόσιων δημοτικών σχολείων επτά μεγάλων πόλεων των ΗΠΑ μπήκαν στο μικροσκόπιο της συγκεκριμένης έρευνας. Η διαδικασία ήταν απλή: σε μαθητές των πόλεων Σάρλοτ, Ντένβερ, Ντάλας, Τάμπα, Μέμφις, Νέας Υόρκης και Πίτσμπεργκ δόθηκε ένα εμπιστευτικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τις επιδόσεις των εκπαιδευτικών. Οι χιλιάδες μικροί μαθητές έπρεπε, ανώνυμα, να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο αυτό, κρίνοντας το έργο των δασκάλων τους, χωρίς να φοβούνται ότι υποστούν οποιεσδήποτε συνέπειες.
Διαγώνισμα Άλγεβρας Α΄ Λυκείου
Το διορατικό εγκεφαλικό της Τζιλ Μπόλτι Τέηλορ
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Aφιέρωμα της ΕΡΤ στο Γιώργο Σεφέρη
Δονήσεις...
Eλα...
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Στην ιερή μνήμη της μάνας....
Μάνα
Σήμερα που η ψυχή σου ξεκουράζεται στα ανθοστόλιστα μονοπάτια , εκεί στις μακρινές γειτονιές των αγγέλων, είμαι σίγουρος πως μας θωρείς από ΄κει πάνω καθώς ήρθαμε εδώ να σου ευχηθούμε καλό σου ταξίδι. Ξέρεις χτες πρωί-πρωί πήρα ένα μήνυμα….Είδα ένα λαμπερό πεφτάστερο ενώ είχε ξημερώσει για τα καλά. Ηταν ο άγγελος που ήρθε να σε συνοδέψει……
Είμαι σίγουρος και είναι σίγουροι όλοι όσοι σε γνώρισαν ότι ένας άνθρωπος σαν κι εσένα, μια σύζυγος και μια μάνα σαν κι εσένα θα έχει ένα ταξίδι με σύμμαχο τη γαλήνη ψυχής και μια θέση εκεί δίπλα στο δημιουργό του σύμπαντος. Μια θέση εκεί δίπλα από το παιδί σου όπου πιστεύω ύστερα από χρόνια ήρθε και πάλι η ώρα να τα λέτε , μάνα και κόρη, όπως και πρώτα. Όπως τα λέγατε πριν 16 χρόνια, πριν από εκείνο το Σάββατο της ανείπωτης οδύνης. Βιάστηκες καρδιά μου, βιάστηκες να φύγεις για να την συναντήσεις. Αλλά δεν ξεχνώ τις σκέψεις σου, όπως μου τις έλεγες δακρύζοντας, πολλές φορές….Ηθελες να πας να βρεις το αδικοχαμένο παιδί σου!!!
Μάνα
Σήμερα καθώς κωπηλατείς με τη σχεδία σου για την αχερουσία , ήθελα να σου φέρω λίγα αγριολούλουδα από το νησί σου, την Άνδρο μας, εκεί όπου στα χρόνια της νιότης σου έδινες ελπίδα και βοήθεια στο κάθε φτωχό στο κάθε ανήμπορο και κατατρεγμένο μετά από εκείνο το ρημαδιό του πολέμου, μέσα από την ΕΟΧΑ. Και πιστεύω ότι σήμερα η ανδριώτικη φύση που λάτρεψες, που της μίλαγες και σου μίλαγε, θα ανθίσει μέσα στο καταχείμωνο.
Και οι γεωπόνοι θα μιλούν και θα λένε ότι η φύση τρελάθηκε. Μα η Ανδριώτικη φύση ξέρει τι πρέπει να κάνει τη μέρα που η γη σε υποδέχεται. Κι οι καμπάνες του Ταξιάρχη στα Ψηλού και στον Αγ. Νικόλα στο Γαύριο δεν θα ηχήσουν πένθιμα αλλά χαρμόσυνα. Κι η Παναγιά από το καστρομονάστηρο του Αγ. Παντελεήμονα, εκεί που πήγαινες να ζητήσεις τη χάρη της για εμάς, θα χαμογελά καθώς επιστρέφεις κοντά της.
Σήμερα η γη σε παίρνει κοντά της, μέσα της, για πάντα. Σήμερα η φύση παίρνει μαζί της την ομορφιά της ψυχής σου και τον πλούτο των συναισθημάτων σου. Σήμερα μαραίνονται οι κρίνοι που μοσχοβολούσαν στη καρδιά σου.
Μάνα
Θέλω να σου μιλήσω για τελευταία φορά. Να σου πω ότι θυμάμαι όλα όσα μου έμαθες, να σου πω ότι θυμάμαι τις αρχές και τις αξίες που μου δίδαξες , να σου πω ότι θυμάμαι την ανθρωπιά σου, την ανιδιοτέλεια των πράξεών σου.
Θέλω να σου πω ότι δεν ξεχνώ τις θυσίες σου για μένα μα και για το χαμένο παιδί σου. Να σου πω ότι θυμάμαι την καλοσύνη σου και το άνοιγμα της καρδιάς σου ακόμη και σε εκείνους που θέλησαν να σου πουν ένα πικρό λόγο, ένα λόγο ανθρώπινης μικρότητας . Σε όλους αυτούς αντιφωνούσες με τη μεγαλοσύνη της ψυχής σου και τη δύναμη της αγάπης σου. Θέλω να σου πω ότι για μένα πέρα από μάνα ήσουν δασκάλα. Δασκάλα ζωής. Να θυμάσαι εκεί ψηλά που πήγες, ότι δεν θα ξεχνώ τις προτροπές σου, τις συμβουλές σου, το ζεστό λόγο της μάνας. Της δικής μου μάνας.
Μάνα θα σε θυμάμαι, θα σε θυμόμαστε πάντα. Καλό ταξίδι καρδιά μου!!!
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
Αν ελπίζεις θα επιτύχεις το ανέλπιστο
Σαν σήμερα πριν πολλά χρόνια....
και με τους φίλους τους παλιούς
τραγουδάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς....
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Έγραφε τ΄ονομά της στον καθρέφτη τ΄ ουρανού...
κι ήτανε δεκαπέντε χρονών
Έγραφε τ' όνομά της στον καθρέφτη τ' ουρανού
μ' ενός πνιγμένου γλάρου φτερό
Μα της ζωής το κύμα το παράφορο
σάρωσε βάρκες και κουπιά
Και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο
ποιος τη θυμάται τώρα πια
Περιμπανού την έλεγα κι εγώ, Περιμπανού
κι ας μη με είχε ακούσει κανείς
Έμοιαζε με κοχύλι στο βυθό του αυγερινού
προτού καρδιά μου πέτρα γενείς
Μα της ζωής το κύμα το παράφορο
σάρωσε βάρκες και κουπιά
Και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο
ποιος τη θυμάται τώρα πια
Ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός!
Η αξία των αριθμών...
Αλλά, το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα είναι ότι ξυπνά τον εκ φύσεως νυσταλέο και αμαθή και τον κάνει να μαθαίνει εύκολα και να γίνεται μνήμων και οξύνους, ώστε να προοδεύει σε βαθμό ανώτερο από τη φύση του χάρη σε μια θεϊκή μέθοδο. Όλα αυτά τα διδάγματα εννοείται ότι είναι και κατάλληλα υπό την πρϋπόθεση ότι με άλλους νόμους και θεσμούς θα αφαιρέσει κανείς την ανελευθερία και τη φιλοχρηματία από τις ψυχές αυτών που πρόκειται να τις αποκτήσουν. Ειδεμή, αντί της σοφίας θα επεξεργαστεί κανείς την πανουργία, χωρίς καν να το υποπτευτεί."
Πλάτωνος, Νόμοι, Κεφάλαιο Ε΄, 747 Β.
Φωτό από τη χειμωνιάτικη Ανδρο
Κι εδώ διαβάστε τις απόψεις του επίσης εξαιρετικού συναδέλφου κ. Αντώνη Κυριακόπουλου.
Τα μαθηματικά, η νέα γενιά κι η κοινωνία
Ο επισκέπτης της Παρασκευής 10/12/2010
Η ίδια η ελληνική ιστορία επιβάλλει τη μελέτη της Ρώμης
«Γράφετέ μου πολύ συχνά. Kαληνύχτα, Kόλιας»
Αγάπησα... μια ηλεκτρονική συσκευή
Ο βουλευτής Μ. Ανδρουλάκης μιλαει στον DSK
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Χιόνια στα υψώματα γύρω από το Μαραθώνα.
Ασφαλιστικό για τους εκπαιδευτικούς
Δημητσάνα: Εισαγωγή στις ορεινές χαρές
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Συνάντηση εργασίας χτες.
Παυσανία: Αττικά
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Θαλασσοταραχή, όχι αστεία...
1. Γιάννη Χάρη. 10 μύθοι για την ελληνική γλώσσα.
2. Leo Buscaglia: Να ζεις, ν΄ αγαπάς και να μαθαίνεις.
3. Από τα αριστουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας.
Xρόνια Πολλά
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Ο εορτασμός του Αγ. Νικολάου στην Άνδρο.
Aπάντηση σε σχόλιο
Τα λόγια του ποιητή κόσμησαν το ιστολόγιό μου.
Δε ξεχνώ πως τόσοι και τόσοι σπουδαίοι πέρασαν από τη ΒΠΣ.
Στα χρόνια τα παλιότερα το σχολείο μας ήταν κόσμημα της ελληνικής εκπαίδευσης.
Κι οι αναμνήσεις μας από τη φοίτησή μας σε αυτό το σχολείο θα είναι ζωντανές δια βίου!!!
΄Ομως δεν είναι τόσο επίκαιρα τα λόγια του ποιητή; Σκέφτομαι το πόσο πολύ τα λόγια μιας άλλης εποχής ταιριάζουν στη σημερινή πραγματικότητα!!!
Διαφωνείς φίλε;
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Διάβασα...
τυραννισμένη με κακοφορμισμένες τις πληγές ...;
Φτωχιά Ελλάδα, με τα πρησμένα πόδια ...;
με τα αποφόρια των αφεντικών ...;
Ξετσίπωτη Ελλάδα, ξεφτιλισμένη
ξεστήθωτη στις γωνιές των δρόμων ...;
Ελλάδα ντυμένη με λευκό μακρύ χιτώνα
νοικιασμένο από συνοικιακό φωτογραφείο
με ψεύτικο στεφάνι στα βαμμένα σου μαλλιά ...;»
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Μετά από 40 χρόνια...
Mνήμη του Αλέξη
Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
πριν αρχίσουν τελειώσανε όλα
Δεν θα ψάξει κανείς ούτε οι γονείς
εγώ ήρθα και φεύγω αφανής
Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
γιατί ο κόσμος δεν ήταν για μένα
Ήταν πόρτες κλειστές και δικαστές
ήταν κρύο βροχή μια σκληρή εποχή
που κανείς τους δεν είχε ψυχή
Άμα δεις τα παιδιά,
πες τους μόνο ένα γεια
από κάποιον που ήτανε μόνος
Είχε κάτι να πει,
μα σ' αυτή τη σιωπή
δεν υπήρξε γι' αυτόν λίγος χρόνος
Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
από μένα και μην εξηγήσεις
Μια κουβέρτα ψιλή σ' ένα κελί
που το κλείδωσαν τόσοι πολλοί
Άμα δεις τα παιδιά πες ένα γεια
σε αγάπες που μ' έχουν ξεχάσει
Είναι άγριος καιρός κι είμαι μικρός
έχω ζήσει πολλά κι η ζωή μου κυλά
με το θάνατο που μου πουλά
Άμα δεις τα παιδιά
πες τους μόνο ένα γεια
από κάποιον που ήτανε μόνος
Είχε κάτι να πει
μα σ' αυτή τη σιωπή
δεν υπήρξε γι' αυτόν λίγος χρόνος
Δεν υπήρξε γι' αυτόν λίγος χρόνος
Καθήκοντα εκπαιδευτικών
Aπουσίες μαθητών Γυμνασίου
Επειδή δεν τα είπαμε...
Στην αμμουδιά των αριθμών...
και των προχωρημένων σκέψεων
εκεί, το χαμόγελο άνθισε.
΄Κείνος ο Βοριάς μετέφερε τ΄ άρωμα των ρόδων
και απόηχους τραγουδιών
που ψέλλιζαν αλήθειες ζωής.
Η διαστολή των σκέψεων
διατηρούσε την κάθε υποβάθμιση
σε θέσεις τοπικών ακροτάτων.
Κι αυτά τα τοπικά ακρότατα ήταν τοπικά ελάχιστα.
Στο Κ. Σούλι χτες βράδυ.
Φίλε Δημήτρη σε περιμένω να περάσεις από το σχολείο για να τα πούμε. Εξακολουθείς και παραμένεις ασύγκριτος στο δικό σου τομέα, πάντως... Και η απάντηση στο ερώτημα που έβαλες χτες βράδυ εξακολουθεί να παραμένει ίδια...Ναι θα διατηρήσω τις αντοχές μου. Σε πείσμα της αντίστασης των φωνητικών χορδών!!!
Φεύγοντας από εκεί η θέα των φώτων του ολυμπιακού κωπηλατοδρομίου εντυπωσίαζε. Άνεμος δε φυσούσε και η θέα του φωτισμένου νερού μου άρεσε πολύ!!! Φίλοι να ξαναπάμε, ε?
Σημειώσεις για τη ν-οστή ρίζα πραγματικού αριθμού.
NIOSTH RIZA
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
Δικαιώματα παιδιών-μαθητών με γονείς διαζευγμένους ή σε διάσταση
Σημειώσεις
Ωριαίο διαγώνισμα για μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου.
O μικρός ήρωας...ο ήρωας της εποχής μας...
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
"Νομίζω πως τον κρύβεις στην κουζίνα".
Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό,
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει".
Πίσω απ' τον τοίχο ο ασύρματος καλεί,
είναι απ' τη Μέση Ανατολή, απ' το αρχηγείο.
Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή
μ' ευχές για καλή τύχη απ' το αρχηγείο.
Η Κατερίνα σ' αγαπούσε σιωπηλά,
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες.
Χωρίς το Σπίθα ίσως να 'ταν πιο καλά,
παρ' όλ' αυτά εσύ τον συγχωρούσες.
Όταν ακούω να μιλάνε γι' Αφρική,
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,
σκέφτομαι, λέω, πού να ξέραν μερικοί
πως σε όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει.
Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή,
μέσα στις σφαίρες μες στο κρύο, μες την πείνα,
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη γη
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει".
Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό,
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ,
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.
Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός
γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του
και μ' ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός
με μια στροφή γύρω απ' τον εαυτό του.
Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά
με κάποιο σφύριγμα που σου 'μαθε τσομπάνος
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος.
Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το 'χει πει κανένας για κανέναν,
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω.
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Όπου κι αν είσαι, θα 'χεις γεράσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
Εγρήγορση ενώπιον της παρακμής
Ταξίδι στη θάλασσα της Ιστορίας
Προς Ανθιμον Α΄ Επιστολή
Xρήστος Καρράς
Θα δραπετεύσω...
Πριν ακούστε το βίντεο κλείστε τη μουσική του blog ( πάνω και δεξιά ).