Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Όταν δε μπορείς να μπεις στο blog μου
Σα δε μπορείς να μπείς σ΄αυτό το blog , ατένισε μακριά από το δικό σου κάστρο.
Ατένισε νότια και ανατολικά.
Εκεί η ψυχή σου θα μπορέσει να δει εκείνες τις ελπίδες του παρελθόντος.
Πήγαινε εκεί στο Ασραφίγιε, στη Ντάουρα, στο Μπουρζ Χαμούντ, στη Πλατεία των Μαρτύρων.
Εκεί που τα ερείπια μαζεύτηκαν πιά και ο κροταλισμός των όπλων σταμάτησε.
Έπρεπε να χυθεί τόσο αίμα για να φυτρώνουν σήμερα άνθη , στη γη των κέδρων.
Ξέρω τι θα μου πεις...
Πως στο νου σου είναι ζωντανές οι εικόνες της φρίκης και του θανάτου.
Πως οι αθώοι πλήρωσαν άδικα.
Έτσι είναι φίλε. Πάντα οι αθώοι πληρώνουν.
Ξέρω πως βρίσκεσαι ακόμα στις γωνίες της Χάμρα και των γειτονικών της συνοικιών.
Ξέρεις...είμαι κι εγώ ακόμα εκεί.
Μόνο που εγώ βρίσκομαι λίγο πιο μακριά, πάνω από τη θάλασσα των μεγάλων ξενοδοχείων και κάθομαι νωχελικά στη σκάλα του σπιτιού του ποιητή της Μαρώς.
Ξεκουράζεται η σκέψη μου εκεί...
Εκεί λίγα μετρά από την εβραϊκή συνοικία της πόλης, που διέσχιζα τα βράδια του Σαββάτου...Τότε που καθώς ο πόλεμος ήταν πολύ πρόσφατος, ο φόβος μου αύξανε τους παλμούς της καρδιάς.
Με τέρπει το μεγαλείο των στίχων του ποιητή, ανατρέχω δίχως φραγμό στο τότε και αναζητώ νέους διαδρόμους σκέψης.
Εκεί θυμάμαι τους δασκάλους μου και τους εφηβικούς έρωτες που ορμητικά έρχονταν στο διάβα μου...
Θυμάμαι όλους εκείνους και εκείνες που αποτελούσαν το κοινωνικό περίγυρό μου, τότε...
Στο έχω πει ήδη και στο λέω ξανά...
Θέλω να πάμε για ένα καφεδάκι εκεί.
Να απολαύσουμε τη φιλοξενία και την αγάπη αυτών των πολύπαθων ανθρώπων.
Θα διαβούμε και τη κορυφογραμμή του ομώνυμου, της χώρας, όρους.
Θες να κατηφορίσουμε για μια επίσκεψη στο σουκ της γειτονικής Δαμασκού;
Τωρα που πας στη ξενητειά...
Τώρα που πας στη ξενιτειά
πουλί θα γίνω του νοτιά
γρήγορα να σ' ανταμώσω.
Για να σου φέρω τον σταυρό
που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)
Χρυσή μου αγάπη έχε γεια
να 'ναι μαζί σου η Παναγιά
κι όταν 'ρθει το περιστέρι.
Θα χω κρεμάσει φυλαχτό
στο παραθύρι τ' ανοιχτό
την καρδιά μου σαν αστέρι.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.
Η μελοποίηση των στίχων
Υψώνω τείχη για να μη δύνανται να με αλώσουν.
Στις πολεμίστρες πολεμοφόδια της ψυχής εναποθέτω.
Σαν απλός μαχητής, παραμένω άγρυπνος...
Στις αγρυπνίες των μικρών ωρών δύσκολα μας ακολουθούν...
Κι όταν η μάχη λήξει, μια επιθυμία μου θα ικανοποιήσω.
Στις λαϊκές γειτονιές του κόσμου θα αναζητήσω
τους στίχους της ψυχής μου.
Θα τους μελοποιήσεις;
Και διεισδύω στο πλούτο της έκφρασης του ποιητή...
...........................................................
Σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο, αλγερινό
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν...
...........................................................
Ξεδιψώ πίνοντας νερό από τα ρυάκια του Αντιλίβανου.
Ξέρεις γιατί φίλε του Σχοινιά;
Επειδή από εκεί βλέπω να ζωντανεύουν τα όνειρα
των μικρών παιδιών που έμεναν στον καταυλισμό του Mkalles...
Eκεί με δροσίζει ο Νοτιάς που έρχεται
από της Αλεξάνδρειας τα μέρη...
δια μέσου Τύρου και Σιδώνας.
Θυμάσαι φίλε;
Η χτεσινή συνάντηση...
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
Οφειλόμενη απάντηση έστω και μέσω διαδικτύου....
Τούτες τις μέρες βρισκόμαστε σε διαφορετικά μετερίζια. Δικαίωμα και των δυό μας. Και θα χαιρόμουν να είχαμε μια ανταλλαγή απόψεων εκφράζοντας διαφωνίες και διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Δεν έτυχε μα πιστεύω πως πάλι θα βρεθούμε συνδαιτημόνες ακούγοντας πνευματοφόρα θέματα...
Θα έπρεπε όμως να με έχεις γνωρίσει καλύτερα. Κι αν ο λόγος μου ενίοτε είναι σιβυλλικός, εδώ θέλω να είναι καθάριος, απλός, εκφραστικός. Και απαντώντας στο ερώτημα που διατύπωσες, σου απαντώ. Ναι, κατεβαίνω στις εκλογές προσβλέποντας να εκλεγώ, αν με τιμήσει το εκλογικό σώμα. Θα ταίριαζε σε μένα να κατέβω ως διακοσμητική μαριονέτα ή σαν ένας άχρωμος, απλός, αδιάφορος ίσως υποστηρικτής; Εσύ που με ξέρεις τι λες; Είναι δυνατό να φερόμουν με αυτό το τρόπο; Κατεβαίνω και στηρίζω τον αρχηγό του συνδυασμού μας Ιορδάνη Λουίζο. Αν δε πίστευα σ΄ αυτόν δεν θα κατέβαινα. Και θα μάχομαι με ευπρέπεια αλλά και με αποφασιστικότητα και για την επικράτηση του συνδυασμού και για τη δική μου πρόκριση.
Καλή δύναμη και επιτυχία βεβαίως εύχομαι και σε σένα προσωπικά. Θα ήμουν ψεύτης, σαν τους γνωστούς "ψευτόγιαννους" αν ευχόμουν να νικήσετε. Κι αν ρωτήσεις για τη ταυτότητα των τελευταίων, η απάντηση βρίσκεται παντού, εδώ που ζω, που εργάζομαι. Σε κάθε σπιθαμή αυτής γης που νόμισαν πως μπορούν να έχουν την πλήρη χρήση και κυριότητα... Σου επισημαίνω λοιπόν.... στην πολιτική είναι δυνατό να εύχεσαι να νικήσει ο αντίπαλος; Να εκλεγείς προσωπικά το εύχομαι, όχι όμως ο συνδυασμός σου.
Καλημέρα φίλε.
Απορία...
Στο αρχοντικό μετά...
Χτες βράδυ....
Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010
Οι ανύπαρκτοι άσσοι...
Ενημέρωση
Αυτονόητο...
Δική μου άποψη.
Aύριο τα εγκαινια του κέντρου μας.
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Ανεμολόγιο...
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα
Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες
Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος
Δίχως σχολιασμό σας παραθέτω τούτους τους στίχους. Έτσι για να προκαλέσω τον προβληματισμό σας...
Διαφορετικοτητα...
Δες γύρω σου. Πλήθος από παραδείγματα υπάρχουν... Μήπως όμως πάσχεις από πρεσβυωπία...;
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Σεμνά...
Με σεμνότητα θα πορευτούμε. Κι αν θα μας κοστίσει αυτό, θα έχουμε κερδίσει. Το ότι δε προδώσαμε τις αρχές μας.Λίγο το έχεις αυτό;
Εξαφανίστηκε η αξιοπρέπεια...
Σκέψεις...
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Οι ανερμήνευτες πράξεις...
Τούτες οι πράξεις δεν γίνονται με μολύβι
μα με την πένα μιας αδήριτης ανάγκης...
Τούτες τις πράξεις τις κάνουμε
με τη δύναμη του μοναδιαίου ενός ανέλπιστου ερχομού...
Αυτού του ερχομού που μεταφέρει
την εφηβεία των χαμένων χρόνων μας.
Καρτερώ να ξανάρθεις.
Η πρόκληση έγκειται στο να εισέλθουμε
στο άβατο της μοναδικότητάς μας...
Σ΄ ευχαριστώ φίλε...
Θυμάμαι τα τεντωμένα αδύνατα χεράκια των μικρών παλαιστίνιων που ζητούσαν κάτι πολύ απλό. Να δοκιμάσουν εκείνα που εμείς είχαμε, εν αφθονία, τότε....Το χαμόγελο εκείνων των παιδιών δε θα το ξεχάσω ποτέ. Και σου επαναλαμβάνω την ύπαρξη ενός έντονου νόστου για τη γη των κέδρων. Λες να ταξιδέψουμε παρέα για εκεί;
Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010
Μου αρέσει να αξιοποιώ τη µέρα µου δίνοντας χαρά στους ανθρώπους ανιδιοτελώς
Ουραγός στην πολιτική παιδεία
Η τελευταία παράγραφος της ομιλίας του Χάρολντ Πίντερ στη Σουηδική Ακαδημία
«Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας υποχρέωση, που μας αφορά όλους εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Είναι επιτακτική ανάγκη. Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα, δεν έχουμε καμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».*
Ερωτήσεις κι απαντήσεις
Ετσι θα πάμε μπροστά;
ακοίμητο, λαγαρό, ανήλεο...
Άλλο αργαστήρι να κάνω
το σκοτάδι φως δεν έχω.
Νίκος Καζαντζάκης
Οφείλω μια εξήγηση, μια διευκρίνηση κι από εδώ. Θεωρώ τον εαυτό μου συνεργάτη , ως υποψήφιος σύμβουλος με την ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, του δημάρχου κ. Ιορδάνη Λουίζου. Και είναι τιμή μου που με περιέβαλε με την εμπιστοσύνη του και με κατέγραψε στον κατάλογο των υποψηφίων του συνδυασμού που ηγείται. Συστρατευομαι μαζί του. Τον υποστηρίζω μ΄ όλες μου τις δυνάμεις. Αυτό σημαίνει πως τον πολιτικό μας αγώνα θα τον κάνουμε και τον κάνουμε ήδη με ευπρέπεια, πολιτισμό , αποφασιστικότητα και πίστη για τη νίκη μας. Θέλουμε να εκφράζουμε τα πιστεύω και το πρόγραμμά μας με σαφήνεια και καθαρότητα. Ξέρουμε πως οι αντιπολιτευόμενες φωνές θα ηχήσουν και έντονα μάλιστα. Χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας αυτό. Μόνο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα η αντίθετη άποψη φιμώνεται...΄Ομως δεν μπορω παρά να να διαφωνώ με κάποιες φτηνές εκφράσεις , εκφράσεις αντιπολιτευτικής κριτικής δήθεν, που διαβάζω στο τοπικό τύπο. Φυσικά δε γενικεύω....Δεν θα πάμε μπροστά κύριοι, όταν στο 2010 χρησιμοποιούμε φράσεις, λέξεις και νοοτροπίες άλλων εποχών. Η ζωή εξελίσσεται με κοσμικές ταχύτητες... Τα πισωγυρίσματα σε νοοτροπίες άλλων εποχών η ίδια η ζωή τα απορρίπτει. Αυτό διδάσκει η ιστορία. Ως πολίτης και ως εκπαιδευτικός θα αγωνίζομαι για την αλλαγή νοοτροπίας. Δέχομαι την οποιαδήποτε κριτική και πολιτική έκφραση όταν αυτή εκφράζεται με ευπρέπεια. Επειδή δεν θέλω να κατέβω σε επίπεδα λόγου που δεν συμφωνώ με αυτά, τα προσπερνώ. Ο κόσμος έχει μνήμη, κρίση και συγκρίνει. "Οψόμεθα εις Φιλίππους" , λοιπόν....
Προβληματισμοί...
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010
Η έκθεση ΑΡΟΔΟ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων
Η φωτό αναφέρεται στη δεκαετία του 1930.
Μια επαλήθευση με αρόδο αναμνήσεις σε ασπρόμαυρο φόντο από τον υπεύθυνο της έκθεσης "Αρόδο" Λιμάνια, πορθμεία και βαρκάρηδες της Άνδρου Γιάννη Μαμάη, παρουσιάζουν ο Πολιτισμικός Οργανισμός και ο Φιλοπρόοδος Όμιλος "Το Γαύριο".
Εγκαίνια: Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010, ώρα 19:30
Η λέξη αρόδο στον τίτλο της έκθεσης, σημαίνει την παραμονή ενός πλοίου ανοιχτά ενός λιμανιού ή ενός όρμου. Μια διαδικασία χαραγμένη στην παράδοση των μικρών νησιωτικών τόπων που δεν είχαν τη δυνατότητα ελλιμενισμού μεγαλύτερων σκαφών. Ο τίτλος "Αρόδο" λοιπόν, αποκαλύπτει παράλληλα και μία κατάσταση αναμονής των βαρκάρηδων που μπαινοβγαίνουν στα λιμάνια της Άνδρου. Μέσα από τις φωτογραφίες ξεδιπλώνεται η ζωή των λιμανιών του νησιού και των ανθρώπων τους από τις αρχές του 20ου αιώνα έως το 1965.
Τέσσερα ήταν τα λιμάνια της Άνδρου: στη Χώρα, στο Κόρθι, στο Μπατσί και στο Γαύριο (που είναι και το κύριο λιμάνι του νησιού σήμερα). Αυτό που περιλαμβάνεται ουσιαστικά σε αυτή την έκθεση είναι η ένταση των ρυθμών ζωής στο ξεκίνημα ή το φθάσιμο. Καράβια όλων των ειδών έμειναν αρόδο στα λιμάνια αυτά. Στην αρχή καΐκια με πανιά, μετά μηχανοκίνητα, έπειτα πλοία με κάρβουνα ή ατμόπλοια. Άνθρωποι του λιμανιού, οι βαρκάρηδες, οι οποίοι αποτελούσαν ένα ζωντανό κομμάτι της νησιωτικής ενδοχώρας, κουβαλούσαν επιβάτες και εμπορεύματα από και προς τα πλοία με τα κουπιά και συχνά σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η παράδοση συνεχίστηκε με αγκυροβολημένα καΐκια και βαπόρια, με λιμενεργάτες και λεμβούχους, με καρνάγια και μόλους έως το 1965, όταν το πρώτο οχηματαγωγό πλοίο σήμανε την αρχή του τέλους τους.
Σκοπός της παρουσίασης είναι, όπως αναφέρει ο επιμελητής Γιάννης Μαμάης, η προβολή μιας "φέτας ζωής" από παρελθόν σχετικά πρόσφατο, παρελθόν που πρόλαβε, χάρη στην επιτάχυνση των ρυθμών γενικότερης ανάπτυξης, να "κλείσει" και να γίνει μακρινό για τους ίδιους τους ανθρώπους που το έζησαν. Άλλωστε, η γλυκόπικρη νοσταλγία για μια περίοδο ζωής εμβληματική τόπων και ανθρώπων της χώρας μας ήταν η πηγή έμπνευσης για την έκθεση αυτή.
Ο Γιάννης Μαμάης αναζήτησε φωτογραφικό υλικό σε όλο το νησί της Άνδρου και σε πολλές περιοχές των Αθηνών, από συλλέκτες, μουσεία, φωτογράφους, οικογενειακά αρχεία. Οι άνθρωποι που τον βοήθησαν στη συλλογή ήταν πολλοί, κάτοικοι του νησιού, βαρκάρηδες, ναυτικοί, μαγαζάτορες, οι οικογένειες κάποιων που δε ζούνε πια. Μεταξύ άλλων πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του Λεωνίδα Εμπειρίκου, Σταύρου Πετσόπουλου των εκδόσεων "Άγρα", Παναγιώτη Σπυρόπουλου και Αντώνη Πολέμη για την παραχώρηση των αρχείων τους, καθώς και του Ανδρέα Δούκισσα και της συζύγου του, που παραχώρησαν μέρος από το αρχείο του Σπύρου Μελετζή, ο οποίος είχε φωτογραφήσει την Άνδρο τη δεκαετία του 1950.
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Σάββατο 10:00-20:00, Κυριακή 10:00-14:00
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Mια διδακτική πρόταση
Η Υπουργός μας στο MEGA-σαββατοκύριακο
09-10-10 Στην εκπομπή "Mega Σαββατοκύριακο" from Anna Diamantopoulou on Vimeo.
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Nέο σχολείο-ψηφιακό σχολείο
Aπό το βιβλίο ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα...
Διαβάζω, συγκρατώ, προβληματίζομαι και μου αρέσει να το διαβάζομαι επειδή εκτός των άλλων επιβεβαιώνομαι...
ουτωσί χρη,
ότι δίκαιος ανήρ αδίκου πανταχού έλαττον έχει.
Πρώτον μεν εν τοις προς αλλήλους συμβολαίοις,
όπου ο αν ο τοιούτος τω τοιούτω κοινωνήση,
ουδαμού αν εύροις εν τη διαλύσει της κοινωνίας πλέον
έχοντα τον δίκαιον του αδίκου αλλ΄έλαττον.
΄Επειτα εν τοις προς την πόλιν,
όταν τε τινές εισφοραί ώσιν,
ο μεν δίκαιος από των ίσων πλέον εισφέρει,
ο δ΄ έλαττον,
όταν τε λήψεις,
ο μεν ουδέν,
ο δε πολλά κερδαίνει.
Και η μετάφραση κατά το Ν.Μ. ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟ
δίκαιος άνθρωπος συγκριτικά με τον άδικο βγαίνει παντοτε χαμένος. Πρώτον
στις ιδιωτικές συμφωνίες του ενός με τον άλλο, όποτε συμβεί ένας δίκαιος να
έχει δοσοληψία με έναν άδικο, πουθενα δεν θα δεις, στο τέλος της
δοσοληψίας, να έχει βγει κερδισμένος ο δίκαιος συγκριτικά με τον άδικο
αλλά μόνο ζημιωμένος. Έπειτα πάλι στις σχέσεις τους με το δημόσιο, και όταν
είναι να δώσουν κάποιες εισφορές, ο δίκαιος για ίση περιουσία δίνει
περισσότερα, ενώ ο άδικος λιγότερα, και όταν είναι να πάρουν, ο δίκαιος δεν
έχει κανένα όφελος ενώ απεναντίας ο άδικος έχει μεγάλο.
Μήπως κάνετε συνειρμούς;
Να με θυμάσαι.
Οι αργυρούλες...
Βιβλίο καθηγητή για το dreamweaver
Δύο Κρητικοί αναμετριούνται με το σύμπαν
Σταθερές αξίες: σκονάκι και βαθµοί
Μάθημα από το σπίτι, φροντιστήριο οnline
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Ενα μικρό αφιέρωμα στον άνθρωπο των γραμμάτων, της τέχνης, της διπλωματίας και της δημοκρατίας.
Διαβάστε εδώ ένα μικρό αφιέρωμα για τον Αλέξανδρο Ξύδη, εξέχοντα μέλος του Ελληνικού Διπλωματικού Σώματος στις παλιές δύσκολες εποχές...
To εκλογικό μου δίφυλλο σε ψηφιακή μορφή
Πρόσληψη ανάγκης...
Χτες βρέθηκα σε μια άλλη συγκέντρωση. Εκεί δεν πρόβαλλα όμως την ιδιότητά μου ως υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου. Άκουσα και απάντησα. Μου έκανε εντύπωση η αγωνία των πολιτών για το αύριο και για το σήμερα. Απαιτήσεις όχι παράλογες μα εύλογες. Κατέγραφα τις σκέψεις τους και ο προβληματισμός μου μεγάλωνε. Θέλω , αν εκλεγώ, να βαδίσω με αξιοπρέπεια. Να επιδείξω ένα νέο ήθος. Αυτό που οι συντριπτικά πολλοί επιζητούν και αδυνατούν ίσως να εκφράσουν...
Όπως όμως εξήγησα στον επικεφαλής του συνδυασμού που συμμετέχω, στο σημερινό Δήμαρχο Ν. Μάκρης κ. Ιορδάνη Λουίζο, οι πολίτες είναι ένα βήμα από την πλήρη απαξίωση και περιφρόνηση των "αρχόντων" και της εξουσίας κάθε επιπέδου. Κι όσοι από εμάς έχουμε την επιθυμία να τους εκπροσωπήσουμε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις ανάγκες τους. Και οι πολίτες, έχω την γνώμη για να μην πω την πεποίθηση, πως λένε, πως κραυγάζουν ίσως... " Αλλάξτε νοοτροπία, δεν πάει άλλο τούτη η παρακμή". Και εγώ συντάσσομαι με τούτη την ανάγκη τους!!!
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Aπό το σεμινάριο στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νεάπολης Λασηθίου
Εξι ασκήσεις για πολύ κοφτερό μυαλό
Θύματα ενδοσχολικής βίας 15% των μαθητών
Για το φίλο απ΄το Μπερούτι...
Τι λες; Είσαι να πάμε για ένα καφεδάκι εκεί στα στενά της Place des Martyrs, να θυμηθούμε τα παλιά;
Έχεις ακούσει την εκδοχή πως ο Γιώργος Σεφέρης ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο της ανατολικής μεσογείου, έγραφε ενώ ήταν εκεί; Εκεί πάνω από τη συνοικία των πολυτελών ξενοδοχείων , λίγο πιο πριν από το αμερικανικό πανεπιστήμιο της πόλης.
Δεν ξέρω αν ξέρεις πως χρόνια αργότερα υπηρετούσε ως Πρέσβυς της Ελλάδας στη Δαμασκό, ο φίλος του Σεφέρη Αλέξανδρος Ξύδης, εξέχων άνθρωπος των γραμμάτων και πρεσβευτής της Δημοκρατίας...
Καλημέρα φίλε!!!
Απρόσμενη συνάντηση χτες...
Χτες βράδυ λοιπόν βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε αχνιστό καφέ εδώ στο Μαραθώνα. Η κουβεντούλα ήταν απρόσμενα ενδιαφέρουσα για μένα. Με αφορμή τη καθοδό μου στον εκλογικό στίβο άκουγα τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του, ομολογώ με έκπληξη. Η ποιότητα του λόγου του ήταν χαρακτηριστική και δεν την έχω συναντήσει εύκολα εδώ, συνομιλώντας με άλλους συμπολίτες.
Η χτεσινή κουβεντούλα μας θα συνεχιστεί κι άλλες φορές. Με ενδιαφέρει να ακούω τις απόψεις του και να προβληματίζομαι. Βάρυνε βεβαίως η σκέψη μου από τις ελπίδες του μα και από τις ελπίδες άλλων όπως μου τις μετέφερε εκείνος. Δεν είναι μικρό πράγμα συμπολίτες σου να σου εναποθέτουν ελπίδες τους... Όπως του είπα θέλω η ενδοσκόπηση που κάνω συχνά στον εαυτό μου, να συνεχιστεί. Και τούτος ο συμπολίτης θέλω να είναι σίγουρος. Η κατάθεσή των απόψεών μου, όπως αυτή έγινε χτες βράδυ θα συνεχίσει να έχει την ίδια αξιοπρέπεια. Είναι αυτονόητο αυτό!!!
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Σκόρπιοι στίχοι...
ήταν καθοριστική η ενδελέχεια των αριθμών
και στον απόπλου των συναισθημάτων
τραντάχτηκε η τριήρης της αγάπης.
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Αχ ουρανέ...
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
το γαλανό
και μια φωνή τρελή
σαν χάδι κι απειλή
κοντά της με καλεί
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,
εκεί, εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες φωτεινούς
και ό,τι βάζει ο νους
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
Σχολικό Συμβούλιο αύριο
Η ΄Ανδρος της Ιωάννας Καρυστιάνη...
Αναγνωρίζω παντού ίχνη από παλιές ναυτικές ιστορίες μόχθου στα πέρατα των ωκεανών.
Στέκομαι σε πρόσωπα σημαδεμένα από την μακρόχρονη μοναξιά. Σε περιπλανήσεις σε απόμακρους χωματόδρομους ,γυμνές πλαγιές και κατάφυτες ρεματιές πέφτω πάνω σε ερειπωμένα κελιά, νερόμυλους και ξωκλήσια, μικρά πέτρινα κτίσματα ατόφιας ομορφιάς ,σύνεσης και ταπεινοφροσύνης που καθαρίζουν το πληγωμένο μάτι από τις μπατάλικες βίλλες - κάστρα του νεοπλουτισμού και της επίδειξης.
Την Άνδρο κρατούν όρθια στην καρδιά μου οι ταπεινοί γέροντες στα χωριά ,οι ίδιοι μνημεία σεβασμού και απαντοχής και κάποιοι φίλοι που ζουν εδώ ολοχρονίς και αντί να κυνηγούν νταμάχικα το περίσσιο χρήμα, φροντίζουν τις πάπιες στο Παραπόρτι ,αγωνίζονται για το περιβάλλον, μετέχουν σε τοπικούς συλλόγους που πασχίζουν να βαστήξουν ζωντανά τα χωριά τους , οργανώνουν κινηματογραφικές προβολές ,ανεβάζουν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, γενναιόδωρες χειρονομίες θέρμης στους κρύους χειμώνες.
Δημοσίευση από το blog androsfilm.blogspot.com
Aπ΄όλο το κείμενο στέκομαι σε τούτο το κομμάτι του...
Την Άνδρο κρατούν όρθια στην καρδιά μου οι ταπεινοί γέροντες στα χωριά ,οι ίδιοι μνημεία σεβασμού και απαντοχής και κάποιοι φίλοι που ζουν εδώ ολοχρονίς και αντί να κυνηγούν νταμάχικα το περίσσιο χρήμα, φροντίζουν τις πάπιες στο Παραπόρτι ,αγωνίζονται για το περιβάλλον, μετέχουν σε τοπικούς συλλόγους που πασχίζουν να βαστήξουν ζωντανά τα χωριά τους , οργανώνουν κινηματογραφικές προβολές ,ανεβάζουν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, γενναιόδωρες χειρονομίες θέρμης στους κρύους χειμώνες.
Η θέρμη της έκφρασης της Ι. Κ. χαρακτηριστική. Λες και τη βλέπω να αγναντεύεις τη Χώρα απ΄του Μποζάκη, στα ΄Ψηλού, και να ονειρεύεται. Όπως τότε που αγωνιζόταν για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία στο κτίριο της Νομικής το Φλεβάρη του 1973...
Σ΄ευχαριστώ καλή μου φίλη...
Άδικη η αναστάτωση...
Ψηφιακή παράσταση για τα μυστικά του Ηλίου
Διαβάστε εδώ για τη νέα ψηφιακή παράσταση του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου.
Διαθέσεις εκπαιδευτικών
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Το Ιντερνετ μας κάνει ρηχούς
Στη Βηρυτό το «εγώ» συναντά τον κόσμο
Μια άποψη που ασπάζομαι...
Οι εραστές της γραφής
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Μια άλλη ελπίδα μου...
Μια άλλη ελπίδα είναι η δύναμη της αντίστασης.
Που βάζεις απέναντι στη φθορά της καθημερινότητας.
Μια άλλη ελπίδα μου είναι η ευγένειά σου.
Μια άλλη ελπίδα μου είναι ο πλούτος των αξιών σου.
Αυτές που ο πλούτος των υπερφίαλων δεν μπορεί να εξαγοράζει.
Μια άλλη ελπίδα μου είναι το σκύψιμό σου ψηλά...
Σε ευχαριστώ που με γεμίζεις ελπίδες.
Κι όχι μόνο εσύ.
Όλες αυτές οι άλλες ελπίδες είναι η δική μου ξεχωριστή ελπίδα.
Και σ΄ ευχαριστώ από καρδιάς.
Η στάση του Δημάρχου του νέου Δήμου Μαραθώνα απέναντι στους νέους ανθρωπους
Προσβλέπω ο Δήμαρχος που θα αναδειχτεί στις εκλογές του επόμενου μήνα να σκύψει
πάνω στα προβλήματα αυτών των συμπολιτών μας με λογισμό και μ΄ όνειρο, με όραμα
και θέληση αταλάντευτη. Να δώσει αυτό που δικαιούνται κι όχι αυτό που μέχρι σήμερα
έπαιρναν λες κι εμείς οι μεγάλοι τους κάναμε χάρη. Να ατενίσει μπροστά δίχως
αγκυλώσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος.
Να σκύψει χαμηλά και με περίσκεψη κι ευθύνη να αντιμετωπίζει
τα προβλήματα που θα ανακύπτουν. Εύχομαι ολόψυχα να αναδειχθεί
πραγματικός ηγέτης και για τους νέους μας και για όλους τους συνδημότες.
Ενα κάδρο απέναντι από γραφείο του Δημάρχου, του νέου Καλλικράτειου Δήμου μας...
να βάλει ένα κάδρο με ένα μικρό κείμενο μέσα. Ενα κείμενο, με απόσταγμα σοφίας, που
πρέπει να συνειδητοποιεί ο κάθε άρχοντας.Κι ο Δήμαρχος είναι ένας άρχοντας.
"Τον άρχοντα , τριών δει μέμνησθαι :
Πρώτον μεν ότι …. ανθρώπων άρχει ,
δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει ,
τρίτον ότι …. ουκ αεί άρχει"
Ασκήσεις στους μιγαδικούς αριθμούς
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
Διαφωνία...
Δεν είμαστε αντίπαλοι. Δεν έχουμε να χωρίσουμε χωράφια ή περιουσία. ΄Εχουμε διαφορετικό πρόγραμμα , αν έχουμε και οι δυό μας πρόγραμμα. Μα έχουμε κάτι το κοινό. Κάτι που είναι κοινό αλλά πρέπει να μας προβληματίζει. Εχουμε μπροστά μας τα προβλήματα της τοπικής μας κοινωνίας. Και τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με αντιπαλότητες, αλλά με συγκλισεις και διάλογο. Δεν θα κουραστώ να το "φωνάζω" αυτό. Την επομένη των εκλογών τα προβλήματα θα ορθώνονται μπροστά μας. Και θα περιμένουν ΛΥΣΗ.